RECENSIE: Camp Cope - Running With The Hurricane

Cope
2022-10-10 Camp Cope is een drietal afkomstig uit Melbourne, Australië en bestaat uit frontvrouw Mag (songwriter, piano, akoestische en elektrische gitaar), bassiste Hellmrich en Thompson op drums. Wat de sound van Camp Cope zo kenmerkt is de dikke baslijn die door alle nummers loopt, met daarover de zang en het fragiele gitaarspel van Mag. In tegenstelling tot het gebruikelijke vallen de gitaarlijnen wat meer op de achtergrond, wat zorgt voor een luchtige sound. Het nieuwe album Running With The Hurricane zet die sound voort. Een album over groei, sterker worden en door de pijn heen drukken. Het rennen met de wervelwind, daadwerkelijk aan de haal gaan met de chaos.

En over worstelingen en pijn weet de Camp Cope genoeg. Aangezien de band voor twee-derde uit vrouwen bestaat, stonden ze in de muziekwereld vaak al met 2-0 achter als het op promotie aan kwam. Hier hebben ze zich in hun eerdere werk al goed over uitgesproken. Nu ze dusdanig gegroeid zijn, kunnen ze die energie weer helemaal op zichzelf richten, en nagaan hoe je als persoon kunt groeien van worstelingen, pijn en chaos. Of zoals ze zingen in ‘Sing Your Heart Out’: “You are not your past, not your mistakes, not your money, not your pain”. Als persoon ben je meer dan dat.

Dit sentiment van het gevecht aangaan komt het beste naar voren in de titeltrack: “I push through the pain, running with the hurricane. I’m taking my place, yeah!” Het gaat over mee gaan in de chaos en hectiek van het leven, maar toch weer bij jezelf uit komen. In dat opzicht is de band op dit album ook wat vriendelijker naar zichzelf toe, als ook een stuk positiever. Of zoals Mag het in ditzelfde nummer bezingt: “The only way out is up!”.

Haar stemgeluid is puur en oprecht, zonder verdere opsmuk. En dat geeft juist wel de nodige charme: het is luchtig en doet zich niet mooier voor dan het hoeft te zijn. Ook tekstueel windt ze er geen doekjes om en komt ze raak uit de hoek. Zoals ook blijkt uit ‘The Mountain’: “I climbed the mountain blind, I turned around to find a heart as complicated as mine.” De openingstrack ‘Caroline’ gaat er meteen goed mee aan de haal met de eerste regel: “I’ve been seeing my own death, I’ve been laying down, I’ve been going down, giving strangers head, and I’ve been telling myself that I’m better than this, but I’m not… no one is”.

Running With The Hurricane doet niets vernieuwends of verrassends, maar luistert zich als geheel goed weg. Het album is constant en je weet vanaf de eerste noten wat je voor de volgende 37 minuten te horen krijgt. Zo nu en dan zitten er stukken die zich in je gehoor wurmen, zoals bijvoorbeeld het refrein van ‘Love Like You Do’. Een gemoedelijke en positieve plaat voor op de zondagmiddag die een verfrissende kijk op het leven biedt.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Camp Cope Label:Run For Cover Records
Cover Calling All Captains - Slowly Getting Better

Calling All Captains - Slowly Getting BetterHet uit Canada afkomstige Calling All Captains combineert poppunk met...

Cover The Garbage & The Flowers - Cinnamon Sea

The Garbage & The Flowers - Cinnamon Sea Er zijn van die bands, die mysterieus willen blijven en zelf bepalen wanneer...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT