Het viertal brengt het soort jazz dat je verwacht in chique bars en hotels. Elan Mehler speelt rustig piano, David M. Fender laat her en der subtiel zijn rhodes orgel klinken, Tod Hendrick voegt de bas toe en tot slot kleurt Andrew Zimmerman het geheel in met zijn tenor saxofoon. En wanneer ik het heb over bars dan begrijpt iedereen wel dat dit heerlijk relaxte achtergrond jazz is. Een cd, kortom, die je ’s avonds laat moet opzetten om vervolgens je gasten een goed glas voor te zetten.
In mijn optiek kun je deze cd ook niet anders beschrijven dan middels sfeerbeelden en dat doet ene Gilles Peterson dan ook in het begeleidende schrijven bij deze cd. Hij gaat terug naar het moment waarop hij voor het eerst Elan Mehler aan het werk zag. Dat was, hoe kan het ook anders, in een bar in een (Zwitsers) hotel.”I spent the next 2 days looking forward to sending my kids to bed so I could hang out in the bar listening to Elan Letting go. A proper mature experience...”. Dat lijkt me een prima beschrijving van de cd en een mooie uitsmijter voor deze recensie.
The Setting Son - The Setting SonSoms weet je ineens bijna zeker dat reïncarnatie bestaat. Anders kun je het...
De/Vision - Noob De/Vision is een Duits duo dat bestaat uit Steffen Keth en Thomas Adam. De...