‘No Name’ trapt het geheel af en laat zich beluisteren als een nummer dat zo opgenomen had kunnen zijn in een nachtclub tijdens een oefensessie. De gitaar van Guidotti zorgt voor enige regelmaat, waarbij de piano hem tegemoet komt en een stem hen beiden plezierig verstoord. Later op ‘Funk It’ gaan we terug de club in, waar wij de luistervinken blijken te zijn. De muziek kan maar nauwelijks het gesprek tussen twee Italianen verhullen. Het is uiteindelijk Pecchioli die beide heren het podium doet verlaten. Als er dan ook nog een temperamentvolle vrouw er zich tegenaan gaat bemoeien, druipt hij af.
Er wordt van alles geprobeerd om ons aangehaakt te laten blijven, maar dat lukt hen slechts met mate. ‘Liberi E Sereni’ lijkt eerder op een saxofoonoefening; als je de stemsample mag geloven is deze geïmproviseerde funk een klankmeter voor de revolutie. Het heeft eerder iets lachwekkends door het zware accent en het overdreven stemgeluid. Er wordt ouderwets gescratched op ‘Satif’, waar de ritmesessie en met name Guandalin een hoofdrol speelt. Zowel de saxofoon als de gitaar hebben een eigen riff, waartegen Grieco tegenaan drumt. Ook dit is een te kort nummer om te blijven boeien. Op ‘Mood’ krijgt het zestal versterking van zangeres Martina Magionami. Zij mag enkel ’scatten’ en dient de saxofoon van repliek. Hier is ook geen enkele uitdaging in en je vraagt je af waarom zij haar hebben laten komen. Had DJ Grano geen sample voorradig?
Het is allemaal niet slecht wat Ceccantini c.s. laten horen, maar het lijkt eerder op een mixtape van jamsessies dan een volwaardige EP. De nummers zijn daarnaast te kort om enige aandacht op te eisen en niet noemenswaardig genoeg om te blijven hangen. Achtergrondmuziek kan best boeiend zijn, maar daar is op Zero Segnale niets van te merken.
Illiterate Light - Sunburned Illiterate Light is een band uit de Verenigde Staten, bestaande uit...
R. Iwanski - Transformations I Welkom in het muzikale universum van R. (Rafał) Iwański . Deze Poolse...