Niet helemaal is het antwoord, want in die lange jaren is er ook heel wat gebeurd. Zo stopte The Yearlings al in 2006 na twee redelijk succesvolle albums, maar in 2016 staat de band weer op uit de dood, waarna in 2018 Skywriting verschijnt. Nu dan ligt de nieuwste plaat After All The Party Years voor ons.
Lange tijd werd The Yearlings weggezet al een alt. country band, wat op deze nieuwe plaat maar voor een deel de lading dekt. Volgens eigen zeggen heeft de band met hun “eerste indie-album” bewust een duister randje opgezocht. Inderdaad zijn de americana en/of roots invloeden nog maar lichtjes terug te vinden en horen we op After All The Party Years vooral softrock met een alternatief randje.
After All The Party Years luistert lekker weg en is een album dat in eerste instantie vooral gemaakt lijkt om op de achtergrond haar rondjes te draaien zonder te storen. Een dodelijke kwalificatie voor muziek. Bij enig aandachtig doorluisteren blijkt dat de muziek meer urgentie bevat dan bij een eerste oppervlakkige beluistering gedacht wordt.
Met opener ‘Medicine Ball’ horen we direct de nieuwe weg die is ingeslagen en op een bedje van somber romantische alternatieve rock sombert Niels Goudswaard er lekker op los. De rauwe gitaarsolo geeft het nummer wat extra peper. Het is ook niet toevallig dat in ‘Blistering Clouds’ er een klein snufje The Smiths om de hoek komt kijken. Het is nog niet zo klaaglijk en briljant als Morrissey en de zijnen, maar ergens voelt het hetzelfde. In ‘Live With Laughter’ horen we mooie dubbelzang en fraaie achtergrondzang die deze song tot een van de betere op het album maakt.
Halverwege het album komen de americana invloeden, inclusief pedal steel, wat meer naar voren totdat het wat meer uptempo ‘ That’s Where We Are’ ons prettig wakker schudt. De songs hierna voelen wat gewoontjes aan, maar afsluiter ‘Torn Bags Of Asian Takeout’ is wat rauwer in haar gitaarwerk en is een passend slot van After All The Party Years; een album waarvan niet alles helemaal beklijft en waarbij je soms ook moet wennen aan de wat vlakke zang van Niels Goudswaard. Desondanks nog altijd een ruime voldoende voor The Yearlings
Fabulae Dramatis - Violenta Violenta van het uit België opererende Fabulae Dramatis zag al in...
Lone - We Came A Long Way Daar zijn de twee heren van Lone weer, nog maar pakweg anderhalf jaar na...