Ondanks zijn muzikale experimenten wordt het album er niet ontoegankelijker door. Het blijven prachtige luisterliedjes die aangekleed worden met elektronische beats en geluidjes. Maar ook creatievere geluiden schuwt hij niet. Zoals het pingpongballetje dat je in ‘Soldier’s War’ hoort. Naast elektronica zijn het voornamelijk strijkers die de liedjes compleet maken. Maar het knappe van de liedjes van Weaver is dat het nooit overdadig worden. Er zijn genoeg artiesten die tijdens dit proces doorslaan. En dat is hier duidelijk niet het gevel. De structuur blijft hoorbaar en je zal niet verstrikt raken in een web van onduidelijke klanken.
Eigenlijk doet de muziek op The Ax In The Oak erg veel denken aan Eels. De muziek heeft dezelfde rust. En ook qua stem lijken beide muzikanten erg op elkaar. Het lijkt haast ondenkbaar dat hij de muziek van die andere Amerikaanse band niet als inspiratiebron heeft gebruikt. Maar daar is verder niets mis mee. Aangezien dit album ook wel duidelijk zijn eigen stempel draagt.
The Ax In The Oak is een prima album waar weinig op aan te merken is. Een mooie luisterplaat met een prachtige verzameling van geluidjes. Het album wordt nog mooier wanneer je ernaar luistert met een goede hoofdtelefoon op. Dan komen de liedjes het beste tot haar recht.
The Walkmen - You & MeIn 1998 valt de band Jonathan Fire Eater uit elkaar. Paul Maroon (gitaar en...
Derek Meins - The Famoes Poet Hij was 15, toen ie als zanger van Eastern Lane de wereld rondtoerde. Eastern...