Eigenlijk was het destijds de bedoeling dat Frank Iero Leathermouth zou contracteren op zijn eigen platenlabel. Het was alleen moeilijk voor Frank Iero om deze band zelf te moeten promoten en daarom ging de band in zee met Epitaph. Je kan het als beginnende band (Leathermouth werd opgericht in 2007) slechter treffen.
De My Chemical Romance fans die nu meteen naar de winkel rennen zullen waarschijnlijk thuis komen van een hele koude kermis, want muzikaal gezien hebben deze twee bands als enige overeen komst dat ze beide gebruik maken van instrumenten. Verder zijn er maar weinig raakvlakken. Daar waar My Chemical Romance de tienermeisjeshartjes sneller doet kloppen zal Leathermouth voornamelijk het, vaak wat meer mannelijke, hardcore/moshcore publiek bereiken.
Het is waarschijnlijk ook de naamsbekendheid van Frank Iero die deze band heeft gebracht tot waar het nu is (lees: platendeal bij Epitaph), want echt een geweldige zanger (we kunnen beter zeggen: screamer) is Frank Iero niet, het is eerder hysterisch en schel. Muzikaal ligt Leathermouth in het straatje van Every Time I Die, dat ook het vieze en smerige heeft van Leathermouth, maar dat wel veel geraffineerder klinkt.
Op XO treffen we tien nummers, die weliswaar samen een collectief vormen, maar onderling zo weinig verschillen van elkaar dat het soms net lijkt of we naar een lang nummer van ongeveer een half uur luisteren.
Inhoudelijk schrijft de My Chemical Romance gitarist voornamelijk teksten over zijn visie op de wereld en het leven om hem heen. Een typisch voorbeeld hiervan is ongetwijfeld ‘I Am Going To Kill The President Of The United States Of America’.
Frank Iero heeft met Leathermouth een uitlaatklep voor zijn ‘hardere muzikale behoeftes’ en dit zal betekenen dat het volgende My Chemical Romance album nog softer zal gaan worden. Alhoewel Leathermouth hier op niet echt een alternatief is, is het goed om te zien dat Frank Iero zijn interesses in ruige muziek niet verloren is.
Nostalgia 77 - Sessions (ft Keith & Julie Tippett) Nostalgia 77 , of beter gezegd Ben Lamdin, begon in 2002 met het maken van...
Victoria Hart - The Lost Gershwin Laten we beginnen met hoofdrolspeler nummer 1, George Gershwin. Hij was een...