RECENSIE: The Hickey Underworld - The Hickey Underworld

The Hickey Underworld – The Hickey Underworld</
2009-08-12 In 2006 won The Hickey Underworld de prestigieuze Humo’s Rock Rally. En vandaag, drie jaar later, is alternatief België definitief gevallen voor deze Antwerpse band. En terecht! Zowel live als op hun dit jaar verschenen debuutalbum The Hickey Underworld spelen ze immers de pannen van het dak.

Heeft u behoefte aan een portie keiharde rock voorzien van een gezonde dosis strakke stoner, pakkende swing, explosieve metal en geile sleaze? Zoek dan niet verder; The Hickey Underworld slaat u met hun eersteling immers met tien van dergelijke goed marcherende splinterbommen om de oren. Gespeeld vol jeugdige onbevangenheid en tegelijkertijd met doorleefde bezieling valt er eenvoudigweg geen moment van banaliteit of gemakzucht te signaleren op deze plaat.

Opener ‘Zero Hour’ hakt er gelijk lekker in met een ferme ritmesectie in volle strijd met overstuurde gitaren en dito zang. En hoewel er beslist sprake is van een prima aftrap realiseer je je naarmate het album vordert en je vaker luistert dat de band er zowat bij ieder nummer subtiel een schepje bovenop doet; ‘Sick Of Boys’ overtreft immers ‘Zero Hour’ en ‘Blonde Fire’ zet ‘Sick Of Boys’ dan weer op z’n plek (wat, dus nog even voor alle duidelijkheid, een enorme prestatie is gezien de overtuigingskracht van laatstgenoemde). Het felle ‘Zorayda’, het heerlijk groovende ‘Future Words’, het bruut epische ‘Of Astroids And Men… Plus Added Wizzardry’, het woeste ‘Flamencorpse’ en de meeslepende afsluiter ‘VRMNSMR’ zijn ook allemaal zeer verslavende en avontuurlijke klasbakken.

Wat een energieke en aanstekelijke brok muziek ligt hier zeg! Rustpunt ‘Blue World Order’ geeft je richting het einde van de plaat even de tijd om je dat te realiseren. Maar vervolgens is het weer volle bak vooruit met pakkende ritmes en piepende en scheurende gitaargeluiden in het verlengde van Millionaire en Queens Of The Stone Age en vocalen die soms wat doen denken aan Julian Casablancas van The Strokes (maar ook een opgefokte Thom Yorke kan hier en daar als referentie dienen). Was het al duidelijk dat uw recensent eveneens helemaal voor The Hickey Underworld is gevallen?
Recensent:Cyrille Bloemers Artiest:The Hickey Underworld Label:Naïve
Pendulum – Live at Brixton Academy

Pendulum - Live at Brixton AcademyDe terugkeer in het circuit van The Prodigy zorgde ervoor dat Pendulum...

KouweMakkers – Roest

Kouwe Makkers - Roest Bij Nederlandstalige muziek denkt het overgrote deel van de mensen aan het...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT