Chris Laney is voor de grote meerderheid een vrij onbekende persoon, maar hij heeft zijn sporen in de muziek wereld ruimschoots verdiend als producer, werkzaam in de Zweedse Polar studio’s. Verder speelde hij in wat onbekende bandjes. In 2009 zag zijn eerste soloalbum Pure het levenslicht en nu ligt er de opvolger.
Op het album staan elf nummers, maar om onverklaarbare redenen staan er op de promo maar acht en is bijvoorbeeld het openingsnummer en tevens titelnummer gewoon weggelaten. Daarbij worden de songs om de haverklap weggedraaid met een zogenaamde secret fade. Het maakt het luisteren er niet bepaald makkelijker op. Daar overheen stappend horen we op het album een aantal ambachtelijk niet al te spectaculair klinkende hardrock nummers. Lekker lopende ritmes, goed gitaarwerk, de niet onaardige stem van Laney en de gelikte Def Leppard koortjes maken dat het album lekker wegluistert zonder je het gevoel te geven naar iets bijzonders te luisteren. Voor de muzikale invulling heeft hij een aantal bekende vrienden verzameld zodat het ook daarmee geramd zit. Elk nummer is catchy en zou het album in de jaren tachtig ongetwijfeld tot million seller hebben gepromoveerd. Songs Als ‘One Kiss Tonight’ en ‘Gotta Run’ zouden het in die goed in de hitlijsten hebben gedaan. De Epische afsluiter ‘Daydream’ duwt Claney enigszins de Alice Cooper hoek in.
Only Come Out At Night is niet onaardig, maar geeft niet het gevoel dat je iets zou missen als je het album niet zou kennen. Neemt niet weg dat Laney, gepokt en gemazeld, weet hoe je een pakkende plaat in elkaar moet zetten.
Jónsi - GoWaar de band Sigur Rós een rustpauze heeft ingelast gaat zanger en gitarist...
Olin's Rose - Tales From a Soul OIin’s Rose is een band uit Maastricht. Net zoals Maastricht waarschijnlijk...