Als Goose de studio in gaat om aan de opvolger van Bring It On te werken, gaat de band in eerste instantie voor een sound die nog harder is dan die op het debuut. Dit blijkt echter niet te werken en daarom wordt gekozen voor een andere aanpak. Op Synrise kijkt de band meer naar jaren ’70 space disco en filmsoundtracks uit de jaren ’80. Zelf noemt de band Philip Glass, Giorgio Moroder en Vangelis als invloeden voor Synrise.
Naast de andere muzikale aanpak, besluit de band ook om alleen ouderwetse apparatuur te gebruiken en geen softwarepakketten als Ableton. Ze spiegelen zichzelf hierbij aan Speak & Spell van Depeche Mode, dat in 1981 werd opgenomen en waarvoor dus ook geen Ableton gebruikt is. In de auto onderweg van en naar de studio wordt daarom elke dag dit album gedraaid en de invloed van de Engelse band is zeker te horen op Synrise.
Synrise opent met het titelnummer. Na langzaam aanzwellende synthesizerarpeggio’s volgt een nummer met een lekker stampende beat en een hook die geneuried wordt door gastvocaliste Peaches. ‘Can’t Stop Me Now’ is vrij stevig, maar ook catchy en gaat sterk richting jaren ’80 synthpop. Net als ‘As Good As It Gets’ ligt deze track ook redelijk in het verlengde van het materiaal op het debuutalbum.
Eén van de hoogtepunten op Synrise is ‘After’. Vooral het begin van deze track, waar een licht tegendraads ritme in zit, doet nogal aan Depeche Mode denken. Het tweede deel van ‘After’ is behoorlijk stevig en gaat qua beat wat meer rechtuit. Ook het wat rustigere ‘Like You’ gaat richting Depeche Mode en hetzelfde geldt voor ‘Words’.
‘Hunt’ is een nogal spacey, beatloos nummer met vervormde en gewone zang. Dezelfde combinatie wordt gebruikt in ‘In Cars’ dat hierdoor even spacey aandoet, maar wel een stuk sneller en bovendien steviger is.
Synrise bevat ook nog twee instrumentale nummers. Eén daarvan is de vrij korte afsluiter ‘Staring’, die op zich weinig toevoegt. De andere is ‘Bend’, met ruim zeven minuten juist het langste nummer op het album. ‘Bend’ lijkt op het werk van Vangelis en Jean Michel Jarre, maar dan in een modern jasje. Ook lijkt het nummer wel wat beïnvloed door Kraftwerk. De synthesizerpartijen zijn prima en de tempowisselingen effectief en ‘Bend’ is dan ook een sterke track.
Ten opzichte van het debuutalbum neemt Goose op Synrise een klein beetje gas terug. De band richt zich wat minder op de dansvloer en wat meer op de huiskamer, al zijn de meeste tracks zeker dansbaar. Ook met deze meer songgerichte aanpak weet Goose een prima album te fabriceren.
Therapy? - We're Here to the EndHet in 1989 opgerichte Therapy? debuteert in 1991 met het mini-album...
Astpai - Heart to Grow Met lokale beroemdheden als Josef Fritzl, Adolf Hitler en Jorg Haider, is...