In tegenstelling tot de gemiddelde singer/songwriter is Pauline op Colorblind niet het meisje met een gitaar of een piano, maar omringt ze zich met een vierkoppige band. Bij de gelijknamige opener 'Colorblind' valt meteen op dat de band zich vooral dienend opstelt. De nadruk ligt op de zang, terwijl de ietwat Afrikaans klinkende drums en het dito gitaarloopje de sfeer bepalen. 'Big Bad World' start met een stemmige piano, waarbij langgerekte gitaarklanken voor een sombere, zweverige sfeer zorgen. De nadruk blijft echter steeds bij de zang. Ook de schitterende meerstemmigheid uit het voorgaande nummer komt terug. Het intro van 'Lost' lijkt wat moeilijk van de grond te komen, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt door een heerlijke gitaarsolo. Op 'Enough' valt helaas op dat de uitspraak van het Engels niet altijd even goed is. Dit komt een mooi nummer als dit niet ten goede. Colorblind sluit af met 'Unbearable', wat misschien wel het hoogtepunt van de EP is. De violisten die op eerdere songs een bijdrage leveren, komen hier wat sterker aan bod. De stevige zang van Pauline en de dreigende vioolklanken maken van 'Unbearable' een krachtige track.
De songs op Colorblind zijn veelzijdig en blijven prima hangen. Pauline weet haar jazzy sound goed te combineren met verschillende stijlen uit de popmuziek. Ze is niet alleen verantwoordelijk voor de teksten en de zang, maar componeert en arrangeert bijna alles zelf. Met Colorblind laat Pauline zich horen als een veelzijdige singer/songwriter met een goed gevoel voor popsongs.
Tududuh - Yeah Yeah Yeah Tududuh heeft zich ontwikkeld van het soloproject van zanger/gitarist...
The Quireboys - Live in London The Quireboys worden in Amerika vaak The London Quireboys genoemd, hoewel...