RECENSIE: Skinny Puppy - Handover

Cover Skinny Puppy - Handover
2011-11-05 Het uit Canada afkomstige Skinny Puppy is ongetwijfeld één van de grootste namen in de industrial scene. De band wordt vaak in één adem genoemd met bands als Ministry en Throbbing Gristle, al legt Skinny Puppy iets meer de nadruk op elektronica. Al sinds 1984 maakt de groep platen en is hanDover alweer hun veertiende album. De band heeft al veel leden versleten, maar draait voornamelijk rond het kernduo Kevin Crompton en Kevin Ogilvie. In het verleden werd met talloze andere muzikanten samengewerkt, waarvan Al Jourgenson (Ministry) en Danny Carey (Tool) de bekendsten zijn. De muziek laat zich het best omschrijven als een mix tussen de vroege Ministry, Nerve en The Young Gods.

Ook op de nieuwe plaat staat alles wat dit soort muziek zo interessant maakt; strakke dansritmes met een flinke dosis elektronica en bij tijd en wijle wat stevig gitaarwerk in de vorm van samples. Ook de afwisseling in de, meestal vervormde, vocalen maken dat de plaat nergens verveelt. Tussen alle elektronische vervormingen en soundscapes door moet je soms even zoeken naar de songs, maar die blijken dan ook langzaam en subtiel tot bloei te komen.

Een song als ‘Village’ wordt gedomineerd door een strak militant dansritme en lijkt door de maniakale schreeuw en opgedreunde teksten wel of The Prodigy en Killing Joke een symbiose zijn aangegaan. Ook het, voor Skinny Puppy begrippen, uitzonderlijk toegankelijke ‘Gambatte’ is een pareltje. Een stuwend ritme, melodieus toetsenwerk en subtiel gitaargeluid, maken dat dit korte nummer één van de hoogtepunten is. ‘Icktums’ heeft een vrij platte housebeat, maar wordt door de donkere inkleuring en de vervormde stem een verslavend werkje. Ook de langzamere nummers hebben hun charme en in dat kader valt het relaxte ‘AshAs’ op, dat intens droevig gezongen wordt en is verder vooral ‘Collurblind’ een opvallend toegankelijk nummer met een conventionele songstructuur.

Tegenover al dit moois staan ook een paar nummers waarin Skinny Puppy haar experimenteerdrang wat te ver doorvoert, zoals in het afsluitende ‘NoiseX’, dat zoals de titel al doet vermoeden, vooral uit stuurloze noise bestaat. Ook ‘Brownstone’ is een vreemd nummer waarin Ogilvie klinkt alsof hij een gemeen sprookje vertelt. Verder valt opener ‘Ovirt’ op doordat het eerder op een experiment van Kraftwerk lijkt dan op een echte song.
Resumerend kun je stellen dat Skinny Puppy, op een paar mindere nummers na, er in is geslaagd een intrigerend album af te leveren, waarbij je in de kluwen van geluiden telkens wat nieuws ontwaart. Het Canadese duo bewijst keer op keer waarom ze tot de grootste namen in de industrial scene behoren.
Recensent:Jan Didden Artiest:Skinny Puppy Label:Roadrunner Records
Cover Transatlantic - More Never Is Enough – Live @ Manchester And Tilburg

Transatlantic - More Never Is Enough – Live @ Manchester And TilburgWat kun je nog zeggen over een band waar zo ongeveer alles al over gezegd is....

JAH6 – JAH6

Jah6 - Jah6 De oer-Hollandsche all-star band JAH6 haalt in navolging van de Easy Star...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT