.jpg)
Toch werd er niet gehaast. Josh Ritter liet zijn tourband Royal City Band thuis, om alleen met producer Josh Kaufman aan nieuwe nummers te sleutelen. Twee mannen en wat instrumenten. Een kleine en simpele setting waar Ritter besefte niet met een compleet nieuw album bezig te zijn, maar met iets kleiners. Hij luisterde rond die tijd veel naar het vroegere werk van Buddy Holly, Ricky Nelson en The Everly Brothers en raakte geïnspireerd door het gevoel van die nummers. Simpel en klein, zowel muzikaal als tekstueel. Dat gevoel moest doorklinken in wat Bringin In The Darlings zou worden.
En dat is gelukt. Zonder de Royal City Band klinkt de EP lekker fris, vergeleken met het laatste studioalbum So Runs The World Away, dat instrumentaal meer uitpakte. Nu dus back to basic. Bringing In The Darlings opent met ‘Why’, waar Ritter alleen met gitaar te horen is. De eerste van zes fijne lullabies, want dat zijn het. ‘Love Is Making It’s Way Back Home’ kent een pakkend refrein en blijft daarom hangen. Alle zes de nummers zijn typisch nummers die je luistert in het zonnetje met een licht briesje. Niks-aan-de-hand-muziek die gaat over liefde. Natuurlijk, de liefde. En de “darlings”, die in ieder nummer terugkomen. Soms op een droge toon, zoals ‘Darlin’ en ‘Make Me Down’. Soms wat meer levendig, zoals ‘See Me Through’.
Josh Ritter’s Bringing In The Darlings is een ideale EP voor in het voorjaar. Geen lastige muziek, gewoon een man met een fijne stem en fijne muziek. Niets wereldschokkends, maar een heerlijk plaatje voor tussendoor.
.jpg)
Lambchop - Mr. M.Vijf sterren? Dat heb ik volgens mij nog nooit gegeven. Dat klopt. Bent u...
.jpg)
Sean Paul - Tomahawk Technique Er was een tijd dat Sean Paul bekend stond als baanbrekend dancehall...