.jpg)
Om je alvast op het goede been te zetten gaat de cd die we kregen toegestuurd gepaard met een aantal steekwoorden. ”Melodic, Noise, Electronic Beats, Hypnotic, Psychedelic, Experimental, Edge, Emotional, Melancholy.” Dat is allemaal daadwerkelijk van toepassing op The Space Of A Jump. Belangrijker is dat The Space Of A Jump bijzonder fijn is om naar te luisteren. Met alle respect voor de betrokkenen zou je kunnen stellen dat Bodypolitics het beste van Radiohead, Hurts en Snow Patrol bij elkaar brengt.
De eerste single, ‘Mental Pollution’ zwelt langzaam aan tot uiteindelijk het steekwoord noise toegepast kan worden. Het is een sterk lied waarin de stem van Giuseppe bij vlagen doet denken aan Brian Ferry. Naadloos gaat de band over in ‘Running Beasts’. Ook een niet te versmaden track. ‘Go Out’ doet het rustiger aan tot ineens alsnog een climax volgt. De wat vreemde soundeffects en beats doen op meerdere plaatsen sterk denken aan het latere werk van Radiohead. ‘Wild Sleap’ zou zeker niet misstaan in een Thom Yorke versie.
‘The Machine’ introduceert een nieuwe sfeer, die donkerder en elektronischer is. Een breakbeat en vervormde zangstem geven je haast het idee dat je naar een andere band zit te luisteren. Titelsong ‘The Space Of A Jump’ brengt je weer snel terug van machines naar mensen. Het instrumentale klankmoeras ‘Acheron’ wordt gevolgd door ‘Equilibrio Immobile’. Een gevoelig liedje dat mooi en kwetsbaar tegelijk is. Door de achtergrondgeluiden van vogels en pratende mannen krijg je het idee dat het zomaar op straat is opgenomen.
Langzaam maar zeker wordt het stil na het laatste nummer. Wat nu?! The Space Of A Jump moet je opnieuw luisteren. Het is een ijzersterk debuut voor een band die in 2010 in Utrecht ontstond. Dit belooft wat.
.jpg)
Simone Felice - Simone FeliceOp het randje van de dood balanceren, herstellen en een debuutalbum maken....
.jpg)
Neil Taylor - Chasing Butterflies Een kort biografie-onderzoek naar Neil Taylor maakt al meteen een hoop...