.jpg)
Maar over tot de orde van de dag: deze week verschijnt de nieuwe langspeler Oceania, die door Corgan zelf werd aangekondigd als hun beste album in vijftien jaar. Doorgaans moet men zijn uitspraken met een korreltje zout nemen, alhoewel ik mezelf na vijf nummers van de nieuwe plaat toch eens achter mijn oren moest krabben: het zou toch niet?
Opener ‘Quasar’ en tweede track ‘Panopticon’ behoren beiden tot het beste wat de Pumpkins te bieden hebben. Ook de volgende drie tracks zijn zeer de moeite waard, met als uitschieter ‘My Love Is Winter’. Ik ben inmiddels al opgeveerd (de band heb ik na Machina een beetje uit het oog verloren, nu nog maar een schim van wat ze ooit was), maar dit klinkt toch verdraaid goed! Ook is Corgan verrassend goed bij stem. Maar hoe goed het album ook van start gaat, halverwege gaat de vaart behoorlijk uit de plaat en beklijven de liedjes ook steeds minder. Daar kan zelfs een redelijk goede track als ‘Glissandra’ niets meer aan veranderen.
The Smashing Pumpkins levert met ‘Oceania’ een album af dat een beetje een dubbel gevoel geeft. Aan de ene kant staat er ijzersterk nieuw werk op, aan de andere kant is het hier en daar behoorlijk slappe hap. Feit blijft wel dat ondanks de nieuwe line-up, de Pumpkins sinds jaren weer eens echt als een band klinkt. Het album ademt, ondanks de verschillen in songkwaliteit, een constante sfeer en brengt hier en daar de glorietijd terug.
.jpg)
Wetdog - Press Play. EnterTim en Chris van Etten uit Breda vormen samen Wetdog . Het duo bracht vorig...
-1.jpg)
Alain Clark - Generation Love Revival De bekendheid kreeg Alain Clark met de Nederlandstalige hitjes ‘Heerlijk’...