RECENSIE: White Cowbell Oklahoma - Buenas Nachas

Cover White Cowbell Oklahoma - Buenas Nachas
2012-11-19 Hoewel ze al toe zijn aan hun vierde album, is White Cowbell Oklahoma nog geen band die bij iedereen al een (koe)belletje doet rinkelen. Waar de eerste twee platen vooral inspiratie putten uit de Texaanse, classic rock traditie, is de band sinds het vorige Bombardero een spacier kant opgegaan. Op Bueanas Nachas reist de band geografisch gezien helemaal naar het zuidelijkste puntje van Texas, dicht bij de Mexicaanse grens, en klinkt het meer psychedelisch.

Het intro van de plaat, ‘Buenas Noches’, is lekker langzaam en heeft een hypnotiserend, bijna slordig gitaarloopje. Het voelt alsof je middenin een traditionele western terecht bent gekomen. Voor je ligt de lege, kale prairie en de wind doet het fijne zand golven over de vlakte. En als dan plotseling het eerste nummer ‘Get Back To The Grove’ begint is het wel even wennen. Het tempo zit er flink in en doet denken aan jaren ‘70 en ‘80 rock, die ergens in het midden ligt van Steppenwolf, ZZ Top en recentelijk Eagles Of Death Metal. Vooral de zang doet sterk denken aan die laatste act; vol energie en enthousiasme waardoor het nét niet vals klinkt maar wel lekker vuig en vies.

Het album is eigenlijk op de delen in twee verschillende stukken. Het eerste deel staat vol met stevige, gitaar-georiënteerde nummers die niet bijzonder in het oog springen, maar wel goed rocken. ‘Flush In The Pocket’ heeft een eenvoudig maar functioneel akkoordenschema waarover fijn gesoleerd wordt. ‘Easy Street’ zou, mede door het rollende orgelgeluid, een jam kunnen zijn van Wolfmother en ‘Bully Black’ is een typische en snelle rocksong met mooie dubbele gitaarpartijen. Het klinkt allemaal lekker, is niet te zwaar maar ook niet hoogstaand. In ieder geval zijn het geen composities die je flink bijblijven.

Dat zijn de laatste twee, overigens vrij lange, nummers wél. Hierin neemt de band de tijd om in jam-achtige songs een psychedelische sfeer neer te zetten die je het echte “Southern America” gevoel geven. Het instrumentale ‘Streetknife’s Theme’ komt langzaam als een bluesrocknummer á la The Doors opzetten, waarin eerst de gitaarsolo’s en daarna de orgelpartijen je helemaal meenemen in een psychedelische trance. ‘Diabla Diabla’ varieert meer in tempo en wordt vooral door de fantastische drumpartijen van uptempo, naar rustig, naar totale chaos gestuurd. De Mexicaans aandoende blazerssectie geeft een schizofrene sfeer en is een perfecte opmaat voor het hoogtepunt van het album; alle registers worden helemaal opengetrokken en vallen uiteindelijk samen in hetzelfde motiefje als het intro ‘Buenas Noches’.

White Cowbell Oklahoma heeft met Buenas Nachas een album gecreëerd met twee gezichten. De rechttoe rechtaan rock songs overtuigen niet echt terwijl de uitgesponnen, lange nummers dit juist wel doen. Wellicht dat juist de combinatie van de twee er voor zorgt dat de jam-achtige songs de ruimte krijgen om op te vallen. Aan de andere kant is het misschien juist interessant om te zien wat de band zou doen met een album dat vol staat van de jams en lange, veelzijdige nummers. Voor nu moeten we het hier mee doen. En dat blijkt vooralsnog voldoende.
Recensent:Siem Deutz Artiest:White Cowbell Oklahoma Label:Bertus
Cover Izaline Calister - Kandela

Izaline Calister - KandelaDe ster van Izaline Calister lijkt nog steeds rijzende te zijn. Waar haar...

Cover Prosperina - Faith In Sleep

Prosperina - Faith In Sleep In de lange file van aanstormende talenten bevindt zich regelmatig een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT