.jpg)
In Incognito deed Bluey slechts enkele achtergrond-vocalen. Op zijn debuutplaat is hij echter in alle songs de leadzanger en hij bewijst deze taak op zijn schouders te kunnen dragen. Hij heeft een fijne, warme stem, zo één die perfect bij soul past. Wel lijkt hij zich een beetje in te houden. Hij laat bijvoorbeeld nauwelijks dynamiek of grote uithalen horen, iets wat hem waarschijnlijk prima af zou gaan.
Van de tien liedjes gaan er acht over de liefde, de overige twee indirect ook. De teksten daarbij zijn soms doodsimpel en soms wat ingewikkelder, maar origineel wordt het nooit. Het klinkt allemaal wat klef en na een tijdje luisteren gaan de teksten wat irriteren. Beetje negeren dan maar, zodat je de achterliggende, ontspannende muziek hoort. Onder andere de swingende basloopjes springen eruit. Met name die in openingstrack ‘Stronger’ en in afsluiter ‘Leap Of Faith’ zijn er een paar om helemaal bij tot rust te komen.
De plaat gaat na een paar keer draaien toch redelijk vervelen. Hoe dat komt? Het ligt in ieder geval niet aan Bluey’s warme stem. Misschien zijn het de niet helemaal geslaagde pogingen om er wat moderne beats doorheen te gooien op bijvoorbeeld ‘Why Did I Let You Go?’. Geforceerd en helemaal niet nodig. Maar het zijn voornamelijk de wat slappe, clichématige teksten die het ‘m doen. Wat mij betreft houdt hij het gewoon bij de soulstem en de funky gitaar- en slagwerkritmes.
.jpg)
Foals - Holy FireOf het al dan niet heilig zou zijn bleef nog de vraag, maar dat er vuur in de...
.jpg)
Kingdom Come - Outlier Wie in de jaren tachtig de hardrock een warm hart toedroeg, kent ongetwijfeld...