Dat klinkt in eerste instantie als een vreemde mix van stijlen. Zo komt de plaat ook een beetje over tijdens de eerste luisterbeurten, en helemaal verdwijnen doet dit gevoel niet. Openingsnummer ‘Into The Wild’ is een ruim zes minuten durend, wat minimaal maar duister klinkend nummer. De galmende gitaarklanken creëren een dreigende maar boeiende klank. Heel anders is ‘Gone Forever’, dat een veel meer rechttoe rechtaan rocksong is.
Transitions blijft door deze wisseling van stijlen wel steeds verrassen. Halverwege de plaat worden wat toetsen ingezet voor ‘For A Little While’ en ‘Dead End’ heeft een beginmelodie die zo door The Cure geschreven zou kunnen zijn. Een nog wat meer uptempo nummer is ‘Seventeen’. De zangpartijen in dat nummer klinken zelfs een beetje als Ozzy Osbourne in zijn jongere jaren, wat in dit geval als een compliment beschouwd moet worden.
‘Great Escape’ is een mooie afsluiter, waarin zanger Engelbert solo maar met gitaar de hoofdrol op zich mag nemen. Er wordt een blik strijkers opengetrokken en er wordt wat galm aan de stem toegevoegd, en alle ingrediënten voor een dromerige ballade zijn aanwezig. Zo wordt de mix aan verschillende soorten nummers nog even compleet gemaakt. Het maakt het luisteren van de plaat als geheel er niet makkelijker op, maar Johnossi doet zijn best de aandacht van de luisteraar vast te houden, en dat kan als geslaagd worden gezien.
.jpg)
Go Go Berlin - New GoldDe Deense muziekscene heeft met vooraanstaande namen als Volbeat, Agnes Obel,...
De Lux - Voyage Guilty pleasures zijn hot en De Lux is zo'n bandje dat direct in die...