Vanaf openingsnummer ‘Chicken’ gaat het helemaal los: swingende funkloopjes, koebellen, een ondersteunende basmelodie en blije achtergrondzangeressen. Het is duidelijk te horen dat de band plezier heeft tijdens het spelen. In de begeleidende clip is dit ook te zien: tegen een achtergrond van drie garagedeuren wordt op een komische wijze de band geïntroduceerd. Daarbij worden ze vergezeld door meerdere mensen in een dierenkostuum (met uiteraard een kip) die continue voorwerpen in beeld brengen om de ruimte aan te kleden. Zo kun je met weinig middelen toch een hilarische clip maken. Complimenten.
Komische momenten blijven terugkomen op de plaat. Zo hoor je in ‘Bring Home The Dead’, wat een continu herhalend bluesmelodietje bevat, halverwege een dronken man een monoloog houden. Wat verderop volgt een passende, vuige gitaarsolo. ‘Walk Down’ begint met iemand die met een hoog-hese stem zegt: ‘My fellow Americans...’, gevolgd door gehoest en het ophalen van een overduidelijk verstopte neus. Het zijn kleine details, maar hilarisch is het wel. Daarbij blijft het hoge tempo de hele plaat gehandhaafd. De achtergrondzangeressen zorgen voor de nodige extra dosis vrolijkheid.
Tegen het einde wordt het tempo nog wat verder opgeschroefd. Ook op de elektrische instrumenten wordt een tandje bijgeschakeld. Een wat rustiger nummer zou hier, in tegenstelling tot bij veel andere bands, niet misstaan. De ruimte voor een adempauze ontbreekt namelijk. Door de verscheidenheid aan muziekstijlen is dit debuut ook wat chaotisch. Toch is Get Used To It! een fijne luisterplaat geworden waarop zomerse vrolijkheid overduidelijk gevangen is.
Transplants - In A WarzoneOp papier wordt het niet beter dan de Transplants ; Rancid frontman Tim...
.jpg)
Hardsoul - Hardsoul De gebroeders Van Bueren brengen na 15 jaar dan eindelijk hun debuutalbum...