De cover bestaat uit een zwart-wit plaatje van een persoon die op het punt lijkt te staan geëxecuteerd te worden. Een stoffen zak (of toch een Amerikaanse vlag?) bedekt het hoofd en een strop hangt om de nek. Het legt de basis voor teksten gericht tegen de Amerikaanse overheid en over het negeren van alles wat buiten de Amerikaanse landsgrenzen gebeurt. Ondanks dat ‘Empty Elvis’ muzikaal gezien een Rise Against-achtig uptempo begin kent, zijn de teksten wat figuurlijker en daardoor beter te pruimen dan een zoveelste protestsong van veel punkbands.
De screams van vocalist Butler komen goed uit de verf, al wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van verschillende opnamelagen. Net over de helft van het album horen we ‘Younger’, een wat rustiger nummer met een wat meer melodieuze lijn en hele lichte distortion in de gitaareffecten. Dit maakt het nummer een fijne afwisseling van het verdere beukgeweld. ‘Pheromone Cvlt’ neemt ook wat gas terug. De zin “There’s no shame in screaming at deaf weddings” zorgt voor wat luchtigheid in dat nummer.
Over het algemeen zitten de gitaarpartijen goed in elkaar, maar het blijft als geheel een muur van geluid die op je afkomt. Dit geldt ook voor slotnummer ’27 Club’. Het is niet zo dat alle nummers op elkaar lijken, maar de plaat als geheel bevat toch niet genoeg variatie om continu de aandacht vast te kunnen houden. De heren schijnen in ieder geval wel een goede live-reputatie te hebben - ze doen tijdens hun uitgebreide Europese tour eind september ook de Melkweg aan. Mogelijk dat die live-energie net dat beetje extra biedt wat de plaat nodig heeft.
.jpg)
Tony Touch - The Piece Maker 3: Return Of The 50 MC`sIn de beginjaren van de hiphop waren mixtapes nog fysieke cassettebandjes met...
Jackson Scott - Melbourne Hoewel de twintigjarige Jackson Scott zijn eigen naam als artiestennaam...