Waar Gogol Bordello de kant van de zigeunermuziek opgaat, heeft Casa De La Muerte gekozen voor een soort mix van hillbilly punk en Tex-Mex, met hier en daar wat Balkan. Zoals te verwachten, levert dat een bonte verzameling muziek op. En die is inderdaad erg dansbaar. Veel van de nummers klinken als vrolijke liedjes over romantiek en liefde. Maar als je de plaat beter beluistert, blijkt dat in veel nummers tragiek huist. Zo wordt in ‘Bed Of Roses’ gezongen over een mislukte liefde en eindigt het met de woorden “my bed of roses, baby it’s for you,..., and take the goddamned roses too”. ‘Motorcrash’ laat weinig meer te raden over: “last night my lover died in a motorcrash”. Het past bij de muziek, die in al zijn uitbundigheid theatraal overkomt. Feestelijkheden met een lach en een traan dus.
Veel verder lijken de ambities van de band ook niet te reiken. Ze hebben zich simpelweg als opdracht gesteld het publiek te vermaken met vrolijke muziek zo lijkt het. Wat dat betreft is de missie geslaagd, want het publiekt maakt een dansje met een gevuld glas en als het meezit onder een warm zonnetje. De nummers volgen hiervoor allemaal een vergelijkbaar recept met dezelfde ingrediënten. Zo kunnen naar het einde van de plaat toe, nummers als ‘In Vain’ en ‘Buckets Of Rain’ niet echt meer verrassen.
Festivalorganisatoren en programmeurs die nog een band zoeken voor een feestelijk moment in hun programmering kunnen Casa De La Muerta met een gerust hart boeken. Daar kunnen ze zich geen buil aan vallen. Gegarandeerd zal dat veel blije gezichten en een goede baromzet opleveren. Of de band een onuitwisbare indruk achter laat is maar de vraag. Maar daar lijkt het de groep ook niet om te doen.
.jpg)
Eriksson Delcroix - For Ever Eriksson Delcroix is de naam waaronder het Belgische (liefdes)koppel Bjorn...
.jpg)
Sophie Ellis-Bextor - Wanderlust Zangeres en fotomodel Sophie Ellis-Bextor heeft alweer haar vijfde...