Deze twee nummers openen ook de plaat, die zich overduidelijk richt op het populaire mainstream segment. Je moet daarbij denken aan muziek in de lijn van Katy Perry en Rihanna, ofwel door elektronica gedomineerde nummers met een flink gladde productie en regelmatig gebruik van de auto-tune. Alle instrumenten komen uit een doosje en aan de langspeler werkte een hele waslijst aan schrijvers, producers en ander personeel mee. De liedjes die vooral gaan over relaties en de liefde voelen dan ook verre van persoonlijk aan.
Michele lijkt ook niet echt een poging te doen de liedjes eigen te maken, waardoor het niet erg geloofwaardig overkomt. Ze heeft een aardige stem, die soms erg schel wordt, vooral wanneer ze wat meer volume probeert te maken, maar weet daarmee geen indruk te maken. De liedjes zelf zijn ook erg dun, hebben tekstueel weinig te bieden en klinken verre van bijzonder. Het Coldplay achtige ‘Empty Handed’ is nog wel een aardig liedje, maar nummers als ‘Burn With You’ en ‘Cue The Rain’ zijn gewoon middelmatig en daarvan staan er teveel op de plaat.
Het heeft er alle schijn van, dat de platenmaatschappij nog even wil profiteren van de populariteit van de Glee serie met het uitbrengen van Lea Michele’s debuut. Het is twijfelachtig of Michele hiermee genoeg indruk weet te maken voor een glanzende carrière in de muziek. Haar bekendheid zal bij deze plaat nog wel helpen, maar als Glee weer langzaam uit het collectieve geheugen verdwijnt, moet ze toch echt met beter materiaal komen om een plek aan de top te veroveren.
Daniel Lohues - D.Het leven kent weinig zekerheden, maar het mag tegenwoordig wel een...
.jpg)
Brenda Bee - Sweet Disguise Om de zoveel tijd wordt er weer eens een fijne plaat van eigen bodem...