De eerste track, ‘Homesick’, zet gelijk de toon voor het hele album. Het begint met een melodie met enkel gitaar en zang, die eerst nog rustig begint, maar al gauw uitloopt in een uitbarsting van gitaren en drums. Veel nummers lijken eerst een soort standaard indierocksongs, maar ze hebben vaak een heel pakkend refrein
(‘Kathleen’, ‘Fallout’) of een hele toffe hook (‘Pacifier’, ‘Business’, ‘Sidewinder’). ‘Cocoon’ was al een bescheiden hit in Nederland en België, maar de meeste nummers zijn zo origineel dat ze allemaal wel beschikken over hitpotentie. Bij de laatste track, ‘Tyrants’, wordt de spanning iets meer opgebouwd en gebruikt de band een gitaarpartij à la Kensington.
‘Hourglass’ is het rustigste nummer van de plaat, waarbij zelfs meerstemmigheid voorkomt. Vaak verwacht je bij een rustig nummer een hele mooie tekst, maar in ‘Hourglass’ komen zinnen voor als ”You know when you're gone I struggle at night / Dreams of you fucking me all the time”. Veel van hun teksten gaan over seks, drinken en roken en fuck is een veelgebruikte term. De teksten zijn echter wel heel eerlijk: ze uiten frustratie, relaties, gemis en liegen.
Elke track van Catfish And The Bottleman heeft iets aparts waardoor alles goed blijft hangen. Alles heeft hitpotentie, maar is aan de andere kant pure indie, zowel de muziek als de teksten. Veel gitaren, eerlijke teksten over wat er echt aan de hand is en weinig poespas. Op zondag 30 november kun je de band zien spelen in Bitterzoet, nu nog voor een bedrag waarvoor ze in Engeland echt niet meer komen spelen. Als ze live net zo veelbelovend zijn als op plaat, gaat het niet lang meer duren tot deze band ook in Nederland grote zalen uitverkoopt.
.jpg)
Sleepwave - Broken CompassWie had dat ooit durven denken: een nu-metal plaat die ouderwets aanvoelt?...
.jpg)
Hang The Bastard - Sex In The Seventh Circle Een van de belangrijkste sludgebands van dit moment is ongetwijfeld Hang The...