RECENSIE: Muse - Drones

Drones
2015-07-22 De Engelse rockband Muse behoeft nauwelijks introductie. Het trio rond zanger/gitarist Matt Bellamy dat in 1994 werd opgericht, bracht in 1999 zijn eerste album uit en is inmiddels uitgegroeid tot een rockband van wereldformaat. Drones is de zevende studioplaat van de groep.

In de afgelopen jaren is het geluid van Muse grootser en meer bombastisch geworden en zijn synthesizers een steeds grotere rol gaan vervullen. Daarnaast experimenteerde de band met andere muziekstijlen, zoals r&b en zelfs dubstep. Op Drones gaat de band terug naar zijn roots, wat vooral resulteert in een stevig rockalbum. De conceptplaat is daarbij grofweg in twee delen te onderscheiden. Het eerste deel bevat het catchy popnummer ‘Dead Inside’ en de meer standaard rocknummers zoals ‘Psycho’ en ‘Mercy’ en het zeer energieke ‘Reapers’. Het zijn juist deze nummers die gemakkelijker in het gehoor liggen en het meest lijken op eerdere hits van de band, waardoor ze een grotere commerciële potentie hebben. Het is dan ook niet vreemd dat alle singles van het album tot nu toe van dit deel afkomstig zijn. Vooral het nummer ‘Psycho’ kan gemakkelijk uitgroeien tot een nieuwe stadionhit, vanwege de pakkende tekst “Your ass belongs to me know” en de stuwende sample van het intermezzo ’Drill Sergeant’.

In het tweede deel van het album, dat vooraf wordt gegaan door een speech van John F. Kennedy, is sprake van meer muzikale afwisseling en zoekt de band meer het avontuur op. Dit resulteert enerzijds in meer bombast zoals in het nummer ‘Revolt’, waarbij de koortjes doen denken aan Queen en aan de andere kant in zeer intieme en breekbare nummers zoals de ballad ‘Aftermath’ en de gregoriaanse zang in het titelnummer ‘Drones‘. Het meest opmerkelijke nummer is echter het ruim tien minuten durende ‘The Globalist’, waarin Muse de luisteraar meeneemt in een wervelende muzikale achtbaan, met een knipoog naar de klassieker ‘Knights Of Cydonia’.

De rode draad op het album is de negatieve invloed van de technologie op de mens. De drones staan daarbij symbool voor een technologische moordmachine, waarbij de mens op afstand gruwelijke dingen kan veroorzaken zonder direct geconfronteerd te worden met de consequenties van zijn handelen. Dit afgestompte wezen vormt het vertrekpunt voor de plaat, waarbij de persoon in kwestie steeds verder wordt gehersenspoeld en uiteindelijk zelf verwordt tot een op afstand bestuurbare moordmachine. De hoofdpersonage realiseert zich echter net op tijd dat hij in opstand kan komen, waardoor hij weet te ontvluchten van zijn overheerser en weer in contact kan komen met zijn eigen gevoel. De onderliggende boodschap is dat ieder mens in staat is om zich te ontworstelen uit uitzichtloze situaties, door zelf het heft in eigen hand te nemen. Op de plaat slaat de wanhoop van het eerste deel dan ook om in hoop op het tweede gedeelte.

Drones is een uitermate knappe plaat waarop herkenbare elementen zijn terug te horen van eerdere Muse platen, zonder dat de band in herhaling valt. De kracht van de plaat zit hem vooral in de som der delen.
Recensent:Gerlof Buurman Artiest:Muse Label:Warner
Cover Michael Prins - A Dreamer’s Dream Is Forever to Be Yours

Michael Prins - A Dreamer’s Dream Is Forever To Be YoursDe winnaar van het tweede seizoen van De Beste Singer-Songwriter Van...

Cover Skinny Lister - Down On Deptford Broadway

Skinny Lister - Down On Deptford Broadway Folkpunk is bezig aan een goed jaar. Heeft Frank Turner sinds kort ook een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT