Recensie The Adolescents - Manifest Density op Festivalinfo

2016-10-13 The Adolescents behoorden begin jaren tachtig tot een succesvolle lichting van punk- en hardcorebands in Zuid-California. The Adolescents deelden podium en publiek met illustere generatiegenoten als Agent Orange, T.S.O.L., Dead Kennedys, Black Flag en The Circle Jerks. Toch heeft de band nooit dezelfde legendarische status gekregen als haar tijdgenoten. Dat ligt niet aan een gebrek aan talent, maar aan een aaneenschakeling van bezettingswisselingen enbreak-ups en een inconsistente discografie. Haar eerste periode duurde slechts één jaar: van 1980 tot 1981. Dit leverde welgeteld één album op (Adolesents). De tweede plaat, Brats In Battalions volgde pas in 1987, een jaar na hun eerste reünie. De band is wel altijd een broeinest van talent geweest. Want welke band kan putten uit een reservoir van (ex-)leden die hun sporen hebben verdiend of zouden gaan verdienen in bands als Social Distortion (Frank en Rikk Agnew, Casey Royer), D.I. (Casey Royer), Christian Death (Rikk Agnew), Mondo Generator (Ian Taylor) en The Germs, The Foo Fighters en zelfs Nirvana (Pat Smear). To name a few!. Talent zat dus.

Sinds 2001 zijn The Adolescents bezig aan hun derde reünie. En dat is dan ook meteen hun meest constante en meest productieve periode want de nieuwe plaat Manifest Density is sindsdien alweer hun vijfde album. De band bestaat (bij het schrijven van deze recensie!) uit oudgedienden Tony Reflex, aka Tony Cadena (zang) en bassist Steve Soto aangevuld met relatieve nieuwkomers Dan Root (gitaar), Ian Taylor (gitaar) en Mike Cambra (drums).

Het album schiet uit de startblokken met ‘Escape From Planet Fuck’. Een strakke, up tempo punkrocktrack, maar niet opzienbarend. Het nummer klinkt wat clichématig en zou niet misstaan op een plaat van zowat iedere punkrockband uit de Epitaph-stal. Jammer. Vanaf track nummer drie (‘Unhappy Hour’) is er een stijgende lijn in het album te ontdekken. In vierde track ‘Silver And Black’ klinken de oude Adolescents door. Er wordt iets gas teruggenomen. Dit levert een heerlijke punkrocksong op met een gouden gitaarlijn en sterke samenzang in het refrein. ‘American Dogs In Europe’ klinkt meer als klassieke hardcore met overtuigende vocalen. Met het melodieuze gitaarspel krijgt het nummer net genoeg lucht om niet te eenvormig te klinken.

In de afsluitende trits ‘Bubblegum Manifesto’, ‘Rat Catcher’ en ‘VS’ hoor je dat The Adolescents altijd een buitenbeentje is gebleven in de US-hardcorescene met hun mix van punkrock met vleugjes glam- en hardrock. Al met al geen wereldplaat. Daarvoor is de plaat te weinig opzienbarend en te wisselvallig. Maar toch een aangename verrassing. En een wonder dat ze nog bestaan!

Recensent:Bart Slaats Artiest:The Adolescents Label:Sonic Rendezvous

Psychic Ills - Inner Journey OutHet duo Elizabeth Hart en Tres Warren van Psychic Ills vonden het aan het...

Pantha Du Prince - The Triad Hendrik Weber, beter bekend als Pantha du Prince , brengt na zes jaar weer...

RECENSIE: The Adolescents - Manifest Density