VERSLAG: Into the Great Wide Open 2012

Welkom terug op Vlieland!

De zomer laat het steeds vaker afweten in Nederland, maar op Vlieland is het weer elk jaar beter tijdens Into The Great Wide Open. Dankzij de beperkte capaciteit van het eiland en de veerdiensten blijft het festival bovendien voorbehouden aan enkele duizenden gelukkigen die op tijd een kaartje weten te bemachtigen. Zelfs de enorme voorraad fietsen is dit jaar op.

Voor wie de laatste jaren op het vaste land heeft doorgebracht, ITGWO is een uniek festival. Bos, strand, muziek, kunst, goed eten, fietsen, mensen van alle leeftijden en een goed glas; het komt allemaal samen voor een feest van drie dagen. De artiesten hebben het zo naar hun zin dat ze zich steevast onder het publiek begeven en hier en daar voor een spontaan verrassingsoptreden zorgen. Je fietst het eiland over om op sprookjesachtige plekken van zeer uiteenlopende optredens te genieten. Dit jaar heeft de organisatie bovendien een extra podium ingericht in een duinpan onder de vuurtoren.

Op donderdag zijn al enkele optredens voor de vroege vogels geprogrammeerd. Vaste gast Erlend Øye bijvoorbeeld. De meeste eilandgasten komen echter op vrijdag aan en mogen acclimatiseren bij We Were Evergreen op het sportveld. Zij voorzien de zomermiddag van wat vergankelijke deuntjes, die prima samengaan met de eerste drankjes.

Anne Soldaat mag daar op voortborduren met zijn veel sterkere band en materiaal. Goed en verantwoord, maar er is ook een popquiz op het bospodium 'Naar Buiten'. Die moet je als recensent wel benutten om met je uitgebreide kennis te egotrippen. De Three Imanginary Boys organiseren hun quiz voor een keer niet in Utrecht, maar lekker chaotisch in het bos. Een paar uur later zitten we in ieder geval niet bij de eerste vijf en gaat ook de poedelprijs aan onze neus voorbij.

Collega Van Harskamp kan ons verdriet verwerken bij James Vincent McMorrow. Pure emotie voor wie zijn heil zoekt in gevoelige en kwetsbare liedjes. Het begint spontaan een beetje te regenen. Een paar goede wijntjes van Grape District later mag er gedanst worden op bekende hits van Franz Ferdinand. De disco referenties en opgewekte sfeer werken nog prima in 2012. Ze brengen zelfs drie nieuwe nummers ten gehore. Onmiskenbaar en toch vernieuwend.

Aan Spinvis de taak om de dag buiten af te sluiten. Wie het kan waarderen krijgt een mooie greatest hits show, die wat traag op gang komt, maar met 'Ik Wil Alleen Maar Zwemmen' haar hoogtepunt alsnog bereikt. Niet gelovigen kunnen het avontuur aan met spalking shiraz en vers gegrilde scheermesjes.

In de lekker warme Bolder op camping Stortemelk draait Mr. Scruff tot diep in de nacht de meest obscure vinylplaten aan elkaar. Het resultaat is een onweerstaanbare, zeer dansbare set, ondersteund door leuke projecties.
Daarmee zit dag 1 er alweer op, maar niet getreurd, er komt nog veel meer.