VERSLAG: Into the Great Wide Open 2012

VERSLAG: Jasper Wognum  

1234

Een volle dag plezier

De nachten brengen wij door in een 19de eeuws zeilschip in de haven van Vlieland. Een aanrader en een extra dimensie aan je verblijf.
De zaterdag begint met een heerlijke strandwandeling en een uitgebreide lunch in de tuin van het Armhuis. Op welk festival vind je zoiets? Fenomenaal.
In de vroege middag speelt Adrian Younge met zijn band Venice Beach op het Vuurboetsduin podium onder de vuurtoren. Het is broeierig heet in de duinpan, maar dat deert niemand. Geniaal uitgevoerde psychedelische soul, die zo in elke Quentin Tarantino film past zweept iedereen op. Nog markanter dan de al opvallende andere bandleden is de Mexicaanse gitarist. Tony Van Heemschut werd ooit door Jiskefet bedacht en heeft hier duidelijk zijn plek gevonden. Ronduit hilarisch om te zien en nog goed ook.

Na alle uitbundigheid krijgt Daughter de smaak maar niet te pakken. De gitaar van zangeres Elena Tonra moet tussen de nummers telkens uitgebreid gestemd worden, wat de vaart volledig uit de toch al niet erg snelle show haalt. Verlegen en gehaast verlaten ze na slechts zes liedjes alweer het podium. De bewaking grijpt het optreden desalniettemin aan om een stiptheidsbeleid te introduceren bij de ingang. Een lange rij is het gevolg, terwijl er echt nog meer dan genoeg plek is.

Terug op het sportveld verontschuldigen de mannen van Howlin Rain zich ook regelmatig. Ze zijn veel te warm gekleed en de temperatuur op het veld bereikt een hoogtepunt, maar opwarmen ho maar.. Wanneer iemand in het publiek hard voor de band aftelt wordt het zelfs grappig. Uiteindelijk geven ze zich toch nog gewonnen en rockt het laatste nummer de pan uit. Volgende keer graag wat eerder heren.

Plots verschijnt Reggie Watts op het minipodium tussen de eetstands. Gewapend met een effectenkastje en minikeyboard begint hij aan een korte hilarische show voor degenen die hem opmerken. Standup comedy, zang, beatboxen en freaken met elektronica komen samen. Veel meer dan een blik in het publiek heeft hij niet nodig voor zijn razendsnelle improvisaties. Later op de avond zal hij alles nog eens uitgebreid herhalen bij de vuurboetsduin. Daar blijkt hij zelfs opera aan te kunnen. Reggie is een held, die nog lang over het terrein blijft zwalken die avond.

De Belgische vrinden van Balthazar mogen na Alt-J het sportveld bespelen. Veel nieuw werk, zoals we eerder op Pukkelpop hoorden , maar het staat als een huis. Voor eigen publiek was zanger Maarten Devoldere toen niet te genieten Dat kon ook aan de temperatuur van 37 graden liggen. Hier op Vlieland blijkt hij nog steeds niet in de stemming, evenals de rest van de band. Ruzie op de boot gehad misschien? Toch is het een goed ontvangen optreden.

Bij de Vuurboetsduin zorgt het Duitse gezelschap Marbert Rocel voor een dansje. Niet compleet uit je dak, maar een beschaafde mix van Moloko, Jazzanova en Whitest Boy Alive invloeden. Dankzij hun zelf meegenomen lichtshow valt er ook wat te zien, maar het blijft een beetje middle of the road house.

Woodkid is van een heel andere orde. Zijn videoclips zijn bizar vaak bekeken voor een artiest die nog geen album heeft geproduceerd. Op de achtergrond zien we ze regelmatig voorbij komen tijdens de bombastische show. Dreigende, grootse intro's en dramatische climaxen. Het lijkt de soundtrack voor een science fiction film. Het is alleen wel allemaal een beetje hetzelfde. Een formule waaraan nog wat gepoetst mag worden.
We gaan de nacht in met het afbreken van de taco tent op de klanken van jaren '90 hits.

1234
 
festival logo

APPELPOP 2012Ook dit jaar was Appelpop weer een groot succes. Veel publiek, prachtig weer...

festival logo

CRAMMEROCK 2012 Festivalinfo trok naar het Belgische Crammerock voor een verslag in beeld!