VERSLAG: European Hardcore Party #8

Verslag Hardcore Party deel 2

Volgens de zanger moeten ze zo vroeg omdat ze anders veel te dronken zijn tegen de tijd dat ze op moeten. Hoe het ook zij, de band speelt zoals zo vaak erg sterk en overtuigt een ieder opnieuw van haar kwaliteiten.

De ritmesectie van On The Rise geeft daadwerkelijk alles. Er wordt fanatiek gedrumt en bassist Mike (die ook bij Agnostic Front speelt) staat te springen alsof z'n leven er van afhangt. Toch lijkt er iets te ontbreken. Pas na een tijdje wordt duidelijk waar het probleem zit. Niet het geluid. Dat is goed afgesteld. Niet de muziek, de NYHC van On The Rise klinkt vet genoeg. Het is de gitarist die het uitzicht verpest. Hij speelt zijn partijen prima, maar staat er bij als een zak zout en gunt het publiek geen blik waardig. Als z'n partijen op minidisk hadden gestaan, had het optreden er stukken beter uit gezien. Zonde, want On The Rise heeft veel potentie.

De Belgen van Convict zijn duidelijk gekomen om een feestje te vieren. Nog voor er een nummer is gespeeld wint de band aan sympathie door een tray bier aan het publiek uit te delen. Tijdens het concert wint de band alleen maar aan meer sympathie, met hun positieve presentatie. De zanger heeft een opvallend hoog stemgeluid, waardoor de band zich wel enigszins onderscheid van het merendeel van de andere bands.

Al twintig jaar zijn de bandleden van Tech 9 bezig met het spelen van punk. Toen zij instrumenten aanschaften ging een groot deel van het publiek (inclusief ondergetekende) naar de peuterspeelzaal of kleuterschool. Onder de naam Tech 9 maakten ze furore en ze dwingen inmiddels bij velen respect af. Het voorste gedeelte van de zaal verandert dan ook in een absoluut gekkenhuis vanaf de eerste tonen. Niet alleen de oudere nummers, maar ook de recent verschenen nummers worden met veel enthousiasme ontvangen. Ook wordt de vraag waarom de zanger zijn haar in een kleurtje heeft gelukkig beantwoord: ""Er moest toch meer blauw op straat komen?"".

De Hellbilly (psychobilly met een horror-sfeer) van Mad Sin, zorgt voor de broodnodige afwisseling op deze EHCP. Qua snelheid en attitude passen deze Duitsers perfect bij de rest van de optredens van vandaag, wat betreft de uitstraling echter weer helemaal niet. De zaal reageert dan ook zeer verdeeld, de ene helft gaat voor het podium uit zijn dak (waaronder de beide verslaggevers) en de andere helft trekt zich veilig terug naar het achterste eind van de zaal. Of je er nou van houdt of niet, het valt niet te ontkennen dat de band technisch erg goed speelt en veel aandacht aan de podiumpresentatie spendeert.

Stampin Ground hebben we helaas niet gezien doordat we besloten wat te gaan eten.

Het publiek is aanvankelijk erg afwachtend en kritisch bij de bekende zanger Roger Miret en zijn band The Disasters, waarmee hij meer streetpunk maakt dan dat hij normaliter met Agnostic Front doet. Roger staat er vandaag wel erg bij als een oude man. Hij draagt een pantalon en z'n haar zit ook wel wat ouderwets. Na enkele toch wel erg sterke nummers komt zowel de band als het publiek steeds meer op gang. Roger weet zich vanzelfsprekend vaardig en oprecht te presenteren, de nummers komen in hoog tempo voorbij en Agnostic Front bandmaatje Mike brult af en toe even lekker mee. Helaas bestaat het oeuvre nog maar uit één album en jammer genoeg wordt de set ook in vergelijkbare volgorde gespeeld. Toch wordt een positieve indruk achtergelaten.