VERSLAG: London Calling 2008

London Calling - dag 2 - deel 2

Waar gister Blood Red Shoes kwamen, zagen en overwonnen, zijn het dit keer The Rascals die de hoge verwachtingen waar maken. Het is niet makkelijk zo'n wall of sound neer te zetten en toch catchy te blijven. The Rascals doen het met hun simpele, maar effectieve drums en veel galm op de gitaren schijnbaar moeiteloos. Ook zonder het succes van Last Shadow Puppets, hoorde deze band gewoon op het hoofdpodium van London Calling!

Late Of The Pier krijgt vanavond de prijs voor het origineelste instrument. In de lucht hangen twee bungelende plankjes, die als percussie-instrument gebruikt worden. Muzikaal is er aan de New-rave van de band genoeg plezier te beleven. Met de gepaste overtuiging: 'There is such a thing as pacing yourself, but we do'nt know how to do it', wordt er een prima show weggegeven.

Video Nasties mag bewijzen of ze hun kunstje na de bovenzaal ook op het hoofdpodium kunnen. Helaas. Alleen op de eerst vijf rijen hebben ze hetzelfde effect als vorige keer. De noisy post-punk is heel tof voor wat springerige pubers, maar het kan de rest van de zaal niet boeien. De handen gaan nog wel op elkaar voor singles zoals 'Karl Blau', maar voor de rest is de reactie terecht lauw.

Johnny Foreigner is een band om heel blij van te worden. Zanger/gitarist Alexei lijkt les gehad te hebben van Hendrix en drummer Junior speelt naast drums tegelijkertijd keyboard. Kelly zorgt met haar meisjes-stem en bass-noten voor wat rust en melodie. Met z'n drieen doen ze wat Los Champesinos vorig jaar ook deed. Enthousiast, fris, fruitig, leuk! Ze zijn hun paspoorten kwijt en de komende dagen noodgedwongen in Nederland. Laten we hopen dat ze hier nog wat boekers tegenkomen.