VERSLAG: Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag

Festivalinfo was aanwezig op Eurosonic Noorderslag 2020 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 77 foto's.

Naar het Eurosonic Noorderslag 2020 - woensdag verslag
Naar het Eurosonic Noorderslag 2020 - vrijdag verslag
Bekijk de Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag foto's

VERSLAG: Diederik van Zessen   Rob van der Zwaan  

Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag

Wie vaker op Eurosonic is geweest weet: op donderdag begint het festival echt. Overdag zit in iedere nis van de Groningse Oosterpoort wel iemand uit de muziekindustrie te netwerken en vanaf het einde van de middag zijn alle restaurants volgeboekt. In de avond openen alle 36 podia in de binnenstad hun deuren, waarvoor zich al snel een rij vormt. Of eigenlijk meerdere rijen, want tijdens het festival krijgen de muzikprofessionals die ook naar de conferentie gaan, voorrang. Voor de echt populaire acts, zoals BBC Sound of 2020-winnares Celeste vanavond, geldt dus dat je er maar beter op tijd bij kunt zijn.

Tijdens normale weekenden kun je in Club Kokomo met je vrienden een vip-tafeltje huren om met een flesje bubbels te genieten van avonden die bijvoorbeeld Soixant Neuf of Girls Goin’ Wild heten. Tijdens Eurosonic gaat het er iets anders aan toe. Aan het begin van de donderdagavond bijvoorbeeld, wanneer de tent wordt overgenomen door een donkere brigade uit Minsk, Wit-Rusland. Молчат дома (Molchat Doma) is een drietal dat veel naar Britse New Wave uit de jaren ’70 en 80’s heeft geluisterd en daar vindt het publiek hier in Groningen helemaal niks mis mee. Ook al denk je bij de start van elk nieuw nummer dat de band een Joy Division-cover gaat spelen, stellen de Wit-Russische interpretaties zeker niet teleur. Wat helpt is dat Yegor Shkutko een behoorlijk charismatische frontman is. Met zijn hoog opgeknoopte Fred Perry-overhemd danst hij er hoekig op los: ernaar kijken werkt bezwerend. Speciale vermelding verdient trouwens Shkutko’s snor, waarvan de hoeken zover omlaag groeien dat ze als lianen op de maat heen en weer slingeren.

Tom Gregory speelt vanavond voor het eerst in Nederland. In eigen land timmert hij al flink aan de weg. Hij deed mee aan de the Voice UK en kreeg een grote rol in een BBC serie. Gregory is een singer/songwriter met moderne poptunes. Met overtuiging en zelfvertrouwen laat hij zien dat hij goed zingen. Het is niet bijster origineel wat hij doet, maar meer goede zangers in het straatje van Tom Walker en James Arthur zijn altijd welkom.

Dat jazzbeats en rap goed samengaan hadden ze in de VS al vroeg in de gaten, maar van een witte millenial rapper uit Ierland zou je deze combinatie minder snel verwachten. De 20-jarige drummer/rapper/producer Alex Gough heeft sinds 2018 een paar ep’s uitgebracht, waarvan de laatste (’80%’) zoveel stof deed opwaaien dat hij moest gaan werken aan een liveact. En dus bouwt hij zijn drumstel vanavond op in het kleine AA-theatertje in Groningen, waar hij het optreden maar eens begint met een solo achter zijn favoriete instrument. Als de andere drie bandleden zijn aangesloten, begint hij tijdens het drummen ook te rappen. Zijn act doet hierdoor denken aan Anderson. Paak, die op het podium ook vaak met drumstokken in zijn handen zit. Op Eurosonic laat Gough zien dat hij een multitalent is: het rappen, entertainen en drummen gaat hem gemakkelijk af. Het zou hem wel helpen als hij iets meer hit-ammunitie zou hebben: eigenlijk zijn alleen ’Step To Me’ en ‘Breakfast’ de enige twee nummers die beklijven.

BBC Sound of 2020 winares Celeste tekent dit jaar voor het must-see optreden op Eurosonic. De Engelse zangeres brengt ingetogen soul met een stemgeluid dat direct aan Amy Winehouse doet denken. Ze wordt hierbij ondersteund door een prima jazz-band, die zich bewust erg op de achtergrond houdt. De Stadsschouwburg, waarvoor een rij staat tot over de brug, houdt zijn adem in tjidens de nummers van Celeste. Geconcentreerd en alleen met haar handen bewegend betovert Celeste het publiek met haar stem. Je hoeft geen popprofessor te zijn om te zien dat dit een hele grote gaat worden. Waarschijnlijk dit jaar al te zien op de grote, prestigieuze jazzfestivals als Montreux en North Sea Jazz.

Een optreden van het Oekraïense Alyona Alyona werkt zo: je verstaat er geen zak van maar het is wel vet leuk. Alsof je naar een hele hippe nieuwe film gaat die in het Russisch is nagesynchroniseerd. Haar dj levert prima beats, die qua sound erg Amerikaans aandoen en een beetje klinken alsof ze in Atlanta zijn geproduceerd. Alyona Savranenko zelf is een indrukwekkende verschijning die je best de Lizzo van Oost-Europa zou kunnen noemen. Samen met een ondersteunende mc walst ze het Groningse Huize Maas vanaf de eerste seconde plat. Na een kwartier blijkt ze ook Engels te spreken en zegt ze: "The next song is about me because the next song is called 'big and funny’”. Niemand durft te lachen. Alyona wel. En de dj pompt maar weer een nieuwe beat.

Het zijn doorgaans de Britse en Ierse artiesten die de hoogste ogen gooien tijdens het Europese showcase festival ESNS. Toch is het af en toe meer dan de moeite om artiesten mee te pakken die niet uit de Engelstalige gebieden komen. Zo is daar Lina_Raül Refree, een Portugees samenwerkingsverband tussen fado-zangeres Lina en producer (ook van onder andere Rosalia) Raül Refree. Refree zorgt voor de donkere soundscapes waar Lina bloedstollend mooi en zeer traditioneel overheen zingt. Heel indrukwekkend en dan helpt mooie setting van de Van der AA-kerk alleen maar mee.

Ook zeer traditioneel is het werk van de Ierse folkgroep Lankum. In een voor ESNS nieuwe festivallocatie de Nieuwe Kerk betovert Lankum de zaal met hun langzame intens mooie Ierse folksongs. De muziek van Lankum wordt gemaakt met traditionele instrumenten (akoestische gitaar, doedelzak, viool, accordion) en samenzang. Het resultaat is zo zwaar dat het neigt naar drone en ambient. Precies de reden dat het al geprogrammeerd staat voor de volgende editie van Roadburn. Een absolute aanrader om daar mee te pakken! Ook op Motel Mozaique is Lankum aan het werk te zien.

Zwitserland is dit jaar het focusland van Eurosonic, maar Ierland levert ook een zware delegatie. Verrassend veel gaat het over Just Mustard, die worden aangekondigd als een female fronted shoegaze band. Met die omschrijving doe je de formatie te kort, zo blijkt tijdens hun optreden in Vera. De band rond Katie Ball durft te experimenteren, doet nauwelijks aan refreintjes en stuwt het publiek met afsluiter ‘October’ zover op dat de hele zaal er na de laatste klanken nog even van bij lijkt te moeten komen.

Drie kwartier later is iedereen in Vera er weer bovenop en staat Dry Cleaning op het programma. Ook bij deze Londenaren zwaait een vrouw de scepter: Florence Shaw. Haar gitarist klinkt alsof hij de begindagen van Arctic Monkeys herbeleeft, terwijl de bassist van het stel een soort gedrongen Dave Grohl is. Zelf heeft de zangeres een muziekstandaard voor haar neus met… ja met wat eigenlijk? Partituren? Weet ze haar teksten niet? Ze kijkt er in elk geval nauwelijks naar. Ze is te vrolijk om behekst te zijn, maar stoïcijns mogen we haar toch wel noemen. Een markant gezelschap.

In de Hooghout Barn mag Bad Nerves laten zien hoe je een festivaldag afsluit met een potje onvervalste garagerock. Afgelopen editie mocht Bad Nerves al laten zien uit welk hout ze gesneden zijn op Lowlands en op de Groningse markt zetten ze opnieuw hun beste beentje voor. Niet moeilijk doen, gewoon lekker raggen en plezier maken is het devies.

In het intieme Club Lola staan de Madrileense skaters van Yawners de boel te slopen. Ze brachten vorig jaar een album uit (‘Just Calm Down’) dat klinkt als de Spaanstalige soundtrack van Tony Hawk Pro Skater 1 t/m 7. De band bestaat uit alleen een drummer en een zangeres. Eigenlijk mis je dan een paar lagen, maar dat hoeft in dit genre niet al teveel uit te maken. Het is al laat op de avond en de muziek roept op tot dansen en beuken, maar daar slaat frontvrouw Elena Nieto helaas geen munt uit. Roep de volgende keer eens op tot een stage dive of een goeie moshpit, dan wordt het je vast vergeven dat je geen noot raakt.

De laatste bands sluiten zo rond één uur af, maar in de stad is dan nog genoeg te beleven. Niet alleen draaien er Eurosonic-acts in meerdere clubs, ook organiseren veel bedrijven uit de muziekindustrie een borrel of feestje voor hun zakelijke connecties. Slapen? Het zal er nauwelijks van komen, want morgenochtend is het conferentieprogramma alweer bomvol.

FOTOGRAFIE: Anne-Marie Kok   Serge Hasperhoven  

1234567
Silverbacks foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Silverbacks foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Silverbacks foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Silverbacks foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Melenas foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Melenas foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Melenas foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Melenas foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag NOVAA foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag NOVAA foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag NOVAA foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag Lous and the Yakuza foto Eurosonic Noorderslag 2020 - donderdag
 
1234567
 
festival logo

EUROSONIC NOORDERSLAG 2020 - VRIJDAGVrijdag is alweer de derde dag van Eurosonic Noorderslag. Het Festivalinfo...

eurosonicnoorderslag

EUROSONIC NOORDERSLAG 2020 - WOENSDAG Groningen is op woensdag 15 januari het terrein van de die-hard Europese...