VERSLAG: Sziget 2008

Dag 2

Eigenlijk is vandaag de eerste volledige festivaldag, dus het is dan ook net iets drukker dan gisteren. Niet iedereen houdt tenslotte van Iron Maiden. Waar de Amerikaanse punkband Anti-Flag, de opener op het hoofdpodium, nauwelijks verrassend of waar dan ook opzienbarend mag worden genoemd, is de synthpop van MGMT een ware smaakmaker. Deze New Yorkse band, die zich voorheen Management noemde, bouwt zijn set goed op met rustige, bijna soundscape-achtige nummers in de eerste helft. Naar het einde toe worden het steeds meer 'liedjes' en in het laatste gedeelte van dit optreden komen dan ook de twee tot nu toe bekende singles, 'Time To Pretend' en 'Electric Feel', voorbij. Beiden zijn afkomstig van het gelauwerde album 'Orucular Spectacular', dat door velen al één van de beste albums van 2008 wordt genoemd. Live maakt de band rondom oprichters Ben Goldwasser en Andrew VanWyngarden de verwachtingen ruimschoots waar, ook al komen lang niet alle Sziget-bezoekers hun tent uitkruipen voor MGMT. Pas bij Flogging Molly lijken de festivalgangers de tent uit te stuiteren. Maar dat kan ook bijna niet anders bij de vrolijke folkpunk van dit clubje!

Een zangeres die dit jaar weer de grote festivals aandoet is Alanis Morissette. De Canadese bracht onlangs het studio-album 'Flavors Of Entanglement' uit en daar hoort uiteraard een tour bij. Zo deed Morissette eerder dit festivalseizoen reeds Pinkpop aan en ze maakte een tussenstop in de HMH. Op Pinkpop liet de populaire zangeres vooral haar hits uit de jaren '90 horen, maar op Sziget durft ze een stapje verder te gaan en meer albummateriaal te spelen. Tot groot genoegen van de fans in de voorste rijen. Toch worden ook de onvermijdbare singles gespeeld, zoals 'Thank You' en 'Hand In My Pocket'. Het monumentale 'Uninvited' is een opener van jewelste, maar de indie-achtige gitaarpop die volgt is beduidend minder indrukwekkend. Ook de performance van Alanis is soms ingetogen en daardoor niet altijd even boeiend om naar te kijken. Dat maakt ze goed met haar fantastische vocalen, maar het gemis aan uitstekend nieuw werk kan ze daar maar nauwelijks mee verhullen. Gelukkig heeft ze genoeg hits in haar pocket om het publiek ruim een uur te vermaken.

Dit jaar staan er maar liefst acht Nederlandse acts op Sziget. Pete Philly & Perquisite is daar één van en met alle Nederlanders op het festivaleiland in de Donau lijkt het haast alsof het Nederlandse hiphopduo een thuiswedstrijd speelt. Het laaiend enthousiaste publiek in de snikhete Wan2-tent onthaalt de terecht veel geprezen hiphoppers met luid gejuich. Zonder twijfel veel Nederlanders hier dus. Ook aanwezigen van andere nationaliteiten gaan helemaal op in de fraaie, melodieuze en eclectische hiphopnummers van Pete en Perq. Het tweetal geeft alle liefde die het van het publiek ontvangt dubbelhard terug en er ontstaat een haast euforische stemming onder de Hollanders én onder de internationale hiphopliefhebbers, ondanks dat het geluid behoorlijk slecht is. Een feestje van internationaal formaat, zoals dat eigenlijk ook wel past bij Pete Philly & Perquisite!

Sommige bands lijken liedjes te schrijven speciaal voor de radio. The Kooks is zo'n band. Met ogenschijnlijk eenvoudige, toegankelijke, maar tóch verantwoorde popliedjes weet de jonge band uit Brighton muziekliefhebbers uit alle windstreken in te pakken. En hoe pretentieloos de liedjes meer dan eens klinken, toch schuilt er een enorme degelijkheid in deze deuntjes, die zelfs door de moeders van de op Sziget aanwezige festivalgangers geneuried kunnen worden. Met het vroege werk van The Beatles als uitgangspunt, komt The Kooks met regelmaat wat zoet over. Wanneer de power van de elektrische gitaar dan toch eindelijk eens ten volle benut wordt, gebeurt dat niet heel overtuigend en slaat de charme van The Kooks meteen stuk. Ze willen wel rocken, maar ze lijken het niet echt te kunnen. Dat kan waarschijnlijk ook niet eens, met de brave Katie Melua als voormalige muze van zanger Luke Pritchard. De jochies hoeven ook niet te rocken. Er is voldoende heftig gitaarwerk op Sziget, dus laat The Kooks maar lekker lieve liedjes spelen die moeders ook leuk vinden.