VERSLAG: Rock Werchter 2022

VERSLAG: Jasper Wognum  

1234

Rock Werchter 2022 - Zaterdag

Weer een paar graadjes warmer vandaag, dus korte broek en hawaii blouse vandaag met slippers eronder. Kijken hoe lang dat goed gaat zonder voetblessures.

Goldband bouwt een feestje als opener van de main stage. Maffe Hollanders doen het altijd goed in België en zo ook deze drie stucadoors. Over voetblessures gesproken, wanneer Boaz zich waagt aan de sprong die bij Black Pumas goed uitpakte, gaat het mis. Als een echte Dave Grohl breekt hij zijn val door zelf iets te breken. Een betere show bij ‘Noodgeval’ had je niet kunnen bedenken. Maar, the show must go on en de mannen maken samen dapper de show af. Respect.

Marcus King brengt een klassiek blues geluid naar de zaterdagmorgen in The Barn. Een prima start van een mooie dag met een strakke set waarin vooral zijn jeugdigheid opvalt. Zo klinkt hij namelijk helemaal niet, laat staan zijn muziek. Je had Marcus wel een iets vollere tent toegewenst. Goed om te zien hoe een nieuwe generatie bluesartiest het genre springlevend houdt.

Nothing But Thieves kan rekenen op veel bijval en heeft er zichtbaar lol in. Het is hun derde keer op Werchter en naar eigen zeggen gaat dat gepaard met een steeds grotere aanloop. De sterke melodieën van ‘Amsterdam’, ‘Is Everybody Going Crazy’ en ‘Impossible’ en loepzuivere zang bieden voor ieder wat wils, van rocker tot bakvis. Wel jammer dat zanger Conor Mason exact dezelfde dingen tegen het publiek zegt als op Pinkpop. Dat doet enigszins twijfelen aan de oprechtheid van de Londenaars.

Op de Slope mag Sloper de tent slopen. Of liever de drummers mogen elkaar slopen. Mario Goossens van Triggerfinger en Cesar Zuiderwijk van Golden Earring. Sloper is een #howcanImakethisaboutme voor drummers. Tijdens en tussen de strakke hardrock nummers pikken de heren elkaars bekkens en meten de lengte van elkaars drumsticks. Dat levert een heerlijk vet optreden met veel energie op waar het plezier vanaf spat, vooral tijdens de gezamenlijke drumsolo.

Ja, Måneskin won het songfestival en maakt een hoop kabaal in de media, maar onderschat deze Italiaanse druktemakers niet. De band is een serieuze festivalact. Een groot glamoreus rockfeest met Iggy Pop’s ‘I Want To Be Your Dog’ als een van de hoogtepunten. Het mag ietsje meer zijn. Solo’s, borsten, grote gebaren en in Iggy stijl, publiek op het podium uitnodigen. Het klopt en zorgt voor een uitzinnige menigte op het veld. Dit is niet je typische songfestival eendagsvlieg.

The Faim brengt recht toe recht aan rocknummers. Melodieuze stukken en dan weer lekker met z’n allen springen. Genoeg voor de mensen voor het podium die de band belonen met crowdsurfers.

Waar Måneskin het al bont maakte gooit Yungblud er uiteraard nog een schepje bovenop. In full-on madman modus moet en zal iedereen van voor naar achter springen op zijn muziek. Als dat niet lukt probeert hij het gewoon nog harder. Uiteindelijk uit hij voluit zijn woede over de abortus case van de supreme court in Amerika door het publiek “Fuck the supreme court” te laten schreeuwen terwijl hij de drumkit om zeep helpt. Opeens krijgt de show in de laatste minuten een wel heel serieuze wending en loopt hij boos het podium af.

LP doet iets vreemds in de Barn. Ze speelt een reeks nummers die allemaal sterk op elkaar lijken en leunen op haar aparte uithalen, terwijl ze haar ukelele geen moment loslaat. Na een paar nummers van haar laatste album hebben we het wel gehoord eigenlijk. Uiteindelijk boekt ze nog steeds het grootste succes met haar hit ‘Lost On You’. Je hoort hoe goed ze is, maar met iets meer afwisseling zou haar show veel leuker zijn.

Leon Bridges houdt het ingetogen in Klub C. Erg ingetogen voor een festival. In zijn stijlvolle jeanspak beweegt hij amper en brengt plichtsgetrouw liedjes als ‘Brown Skin Girl’ en ‘Sweeter’. In principe is er helemaal niets mis mee en klinkt het exact zoals de originele opnames en dat is het hem nu juist. Het is simpelweg niet opwindend zoals Black Pumas, of zwoel als Lianne La Havas. Het kan zoveel beter zijn.

Opwindend is Jorja Smith zeker wel. Betoverend zelfs met haar verschijning en zorgvuldig ingehouden stijl waarbij ze zo nu en dan flink uithaalt. Niet de opnames die we kennen, maar een volledige live band met gitaarsolo's, harmonieën en jazzy toetsenist. Dat pakt bijzonder goed uit en Jorja ontpopt zich als een serieuze live act. Zelfs twostep track ‘Preditah’ komt als afsluiter live bijzonder goed uit de verf. Knap om een elektronisch nummer zo neer te zetten met een band.

Nu mag er weer gedanst worden. Bicep staat in een veel te kleine Klub C. De tent raakt zo vol dat hij moet worden afgesloten. Buiten voor het scherm gaat het feest verder voor wie er niet in kwam. De visuals zijn geweldig en de nostalgische beats doen denken aan Underworld en Orbital. De mensen zijn vooral heel blij dat er weer gedanst kan worden. Leuk om te zien dat deze old school dance muziek nog zo omarmt wordt, ook door de jongere generaties.

Het feest gaat verder bij Jamie XX die in The Barn een dj set draait, beginnend met house, via drum & bass achtige breakbeats naar pure disco en terug. Veelal minimalistische tracks met 100% dansvloer impact. Wie zich niet waagt aan Twentyone Pilots kan hier helemaal los gaan.

Ok, de verleiding om toch nog een stukje van Imagine Dragons mee te pakken wint het van de dansvloer. Oef. Het is net zo grotesk en tegelijk van goedkoop plastic als Las Vegas, waar ze vandaan komen. Meestal wordt een headliner geboekt op basis van kwaliteiten, maar dat is hier duidelijk niet de doorslaggevende factor geweest. Hopelijk is dit geen trend die doorzet, want dan hebben we volgend jaar Hans Klok als afsluiter. Bombarie rondom een paar hitjes is het. Kosten nog moeite zijn gespaard om dat te verbloemen met visueel spektakel. Welterusten.

1234
 
festival logo

WOO HAH X ROLLING LOUD 2022 - ZATERDAGWOO HAH x Rolling Loud dag 2! Met o.a. Dave, Heady one en Coi Leray.

WOO HAH! 2021 logo

WOO HAH X ROLLING LOUD 2022 - VRIJDAG WOO HAH x Rolling Loud dag 1! Met onder andere Playboi Carti, Future en...