VERSLAG: Rock Werchter 2022

Rock Werchter 2022 - Zondag

Op de nog warmere en zonnige laatste dag van Werchter viert Rhea een feestje na opener Joost op de main stage. Een groot contrast, de kermismuziek en emotionele ode aan zijn ouders van Joost versus de hard rockende Gentenaren. Een overwinning voor een band die normaal in kleinere clubs speelt. Dit is het hoogtepunt waar ze naartoe gewerkt hebben in de afgelopen zes jaar en dat mag iedereen weten. Wat moet zanger Jorge Van De Sande het warm hebben in zijn zwarte kleding met leren jasje. Het rockt hard maar zeer melodieus en de band heeft geïnvesteerd in een eigen lichtshow en zwarte confetti shots.

Na dit geweld komt Keane kijken of iemand hun nummers bijna twintig jaar later nog kan meezingen. Frontman Tom Chaplin worstelde meermaals met verslavingen maar lijkt goed opgedroogd. Slank en modieus met netjes verzorgde grijze haren. Tot hun eigen verbazing blijken alle aanwezige generaties hun songs nog woord voor woord te kunnen meezingen. Ze zijn zichtbaar van onder de indruk en dat maakt het extra leuk om volop mee te blèren. Alle hits van hun debuut ‘Hopes And Fears’ komen voorbij, met als hoogtepunt ‘Somewhere Only We Know’ dat het allerhardst wordt meegezongen. Keane is terug. Zou er ook nieuwe muziek komen?

Na een korte adempauze met een bord mosselen gaan we helemaal vooraan staan bij Michael Kiwanuka. Zodra de zitpolitie iedereen weer staande heeft begint de intiemste show van Soul Werchter 2022. De presentator haalt nog even een geintje uit door de verlegen zanger te trakteren op een “Michael! Michael!” scanderende zaal. Voor joligheid is verder geen plek, wel voor een subliem uitgevoerde stemmige set. Kippenvel voor de uitpuilende tent. Songs als ‘You Ain’t The Problem’ en ‘Rolling’ doen de heupen schudden en subtiel gearrangeerde live uitvoeringen van ‘Hero’ en ‘Love & Hate’ bevestigen dat dit een van de allerbeste optredens op RW 22 is. The soul is alive.

Royal Bloodheeft live weinig met subtiliteit. Als een stoomwals beuken ze over de weide, terwijl ze zich de standaard rockband clichés met gemak aanmeten tot een drumsolo aan toe. Het is lekker, maar mist net de cohesie om het echt goed te maken. Wat overigens opvalt is hoe Werchter met de dag drukker wordt. Dat is altijd zo geweest en nu valt het na twee jaar stilte extra op. Hoe kan het dat een elke dag uitverkocht festival toch elke dag meer mensen toelaat?

Dat fenomeen zorgt dat de Barn, waar de Britse broeders van Disclosure optreden al voordat ze beginnen wordt afgesloten wegens volheid. Hun show is anders dan de vorige tour, waarbij de broers tegenover elkaar instrumenten bespelen over voorgeprogrammeerde sets. Het lijkt meer op een dj set, waar de mannen details aan toevoegen om het net wat opwindender te maken. Het wordt een greatest hits showtje dat je laat beseffen hoeveel hits ze al op hun naam hebben staan. Een weinig verrassend dansfeestje op een rockfestival. Alhoewel, de plotselinge bijval van Meute als blazerssectie op ‘Tondo’ maakt veel goed.

Ook uit Las Vegas, net als Imagine Dragons komen The Killers. De inmiddels naar Utah verhuisde frontman Brandon Flowers laat een grote bloem prijken op zijn stijlvolle maatpak. Welkom op dit super spreader event grapt hij. Ze stonden al vaker op Werchter en dit lijkt een apotheose. Als ik het goed zie roept Flowers zodra hij opkomt naar zijn entourage “look at that crowd!” en hij blijft de hele show dankbaar lachen. Een fan met een Red Hot Chili Peppers houdt een groot karton omhoog met ‘I want to play drums on For Reasons Unknown’. En zo geschiedde. Details als dit maken de show leuk om naar te kijken, zo ook de confetti in kleuren van de Belgische vlag. Het valt op hoeveel hits The Killers kunnen spelen om ruim een uur te vullen. Dat in plaats van de geplande anderhalf uur overigens, want ze stoppen een kwartier te vroeg.

En toen kwamen de Red Hot Chili Peppers toch gewoon opdagen, ondanks de geruchten over een corona geval in hun entourage. Wederom met gitarist John Frusciante, die het niveau van de Peppers in zijn uppie tot grotere hoogte tilt. Dat mag ook wel want van zanger Anthony Kiedis kun je live meestal geen hoogstandjes verwachten. John daarentegen kan zelfs wegkomen met een cover van Elton John’s ‘Your Song’. Uiteraard is er ruimte voor typische jamsessies en de grote hits als ‘Californication’ en ‘Under The Bridge’, al moet je daar tot de toegift op wachten. Uitsmijter ‘By The Way’ laat uiteindelijk een feestelijke indruk achter. Tja, ook de peppers worden een dagje ouder. Net als het publiek van Werchter overigens. Een Werchter Veteraan uit Leuven met 30 edities ervaring vertelt me dat zijn kinderen (twintigers) het een oude mensen festival vinden. Als je naar de line-up kijkt lijkt dat deels waar, maar gelukkig zien we ook nog steeds een groot aandeel twintigers op de weide die kan meezingen met de oude hits. Lang leve Werchter en hopelijk tot volgend jaar!