Het eerste numer, ‘Bouncing Betty Boogie’ is een uitstekend voorbeeld van de mengeling tussen AC/DC georiënteerde blues rock en bluegrass. ‘Set Myself on Fire’, maar vooral ‘Stonewall Hicks’ en ‘Gonna be Alright’ zijn echter weer veel meer traditionele bluegrass nummers met banjo, viool en fiddle. Ondanks hun hillbilly imago zijn de heren van Hayseed Dixie wel degelijk wereldwijd, getuige ‘Born to Die in France’, met referenties aan een overgroot vader die in de Eerste Wereldoorlog vocht, en ‘Donkeys in Morocco’, wat overigens een meer komisch nummer is.
De rockkant van de band komt bovendrijven tijdens ‘You’ve got me all Wrong Baby’ en ‘Frustration’. Geheel in stijl wordt het album afgesloten met ‘That’s it I Quit’, een puur bluegrass nummer. Het geeft aan dat Hayseed Dixie toch meer een band met twee gezichten is, dan een ware mengeling van bluegrass en rock. En dat niet alleen, de band mixt ook een feestend en komisch imago af met een wat meer serieuze kant. Dit is overigens geen negatieve kritiek, maar eerder bedoeld ter indicatie. Deze band is zeker serieus te nemen, ook al doet hun website, foto’s en stoere praat anders vermoeden.
High Tone - Underground WobbleAls er een muzieksoort is waar je echt relaxed naar kan zitten luisteren is...
Guru's Jazzmatazz - The best of Guru's Jazz Matazz Guru is vooral bekend van het samenwerkingsverband met DJ Premier onder de...