The Last Great Country Swindle is een aanstekelijke en vrolijke plaat geworden. Tijdens de opening klinkt Braenne zijn stem hoog en doet hij aan Marlon Williams denken. Er komen echter snel vrolijke blazers en ‘Runaway’ krijgt een Mexicaans sausje. Deze vrolijkheid zet zich door. Op het daaropvolgende nummer klinkt Braenne meer als Jeff Tweedy en combineert dit met een fluitje dat lijkt te zijn geleend van George Baker.
De stempel van Daniel Romano hoor je beperkt. Waar Romano zijn muziek soms erg retro of erg experimenteel klinkt, laten Braenne en Romano hier verschillende invloeden moeiteloos samenvloeien. Soul, country en rock ’n roll vormen daarbij het uitgangspunt. Dat hoor je bijvoorbeeld op ‘Worries Me’. Het nummer begint met een skaritme. Bendik Braenne zingt er met zijn rauwe stem overheen. Op een gegeven moment jankt het orgeltje als een echt soulnummer en voegt een stukje Memphis toe.
Het geheel is een vrolijke mix die je gelijk goedgemutst stemt. Denk aan een plaat van Wilco, maar dan opgenomen in New Orleans, Mexico of Jamaica. Dat dit allemaal uit het koude Scandinavië kan komen maakt het geheel fijner. Binnen de Americana hebben mede Scandinaviërs Daniel Norgren en Torgeir Waldemar inmiddels een aardige reputatie gevestigd. Afgaande op The Last Great Country Swindle heeft Braenne alles in zich om de zegetocht vanuit Noorwegen op het Europese vasteland uit te breiden.
Basement Saints - Bohemian Boogie Basement Saints is een 70’s style bluesrockband uit Zwitserland. Met drie...
The Bloody Beetroots - The Great Electronic Swirl Het woord subtiel staat hoogstwaarschijnlijk niet in het woordenboek van The...