De plaat opent met ‘My Only Ghost’ en heeft de sfeer van een groepje hippies rond een kampvuur, waarvan er één een gitaar heeft. Lekker samen zingen en klappen en alles is goed. Daarna komt ‘Hey Jo’ en dat is een lekker folky nummer, met een ietwat huilerige stem van Rob Grote die wel iets weg heeft van die van Win Butler van Arcade Fire. Echter, er zijn wel veel van dit soort inwisselbare nummers op het album.
Hoewel ‘Dancer’ net wat extra’s heeft door de toevoeging van blazers, doet het niet wat de titel doet vermoeden. Je gaat er niet per se van dansen. Daarvoor moeten we weer terug naar ‘Cheap Regrets’, dat met kop en schouders boven de rest van het album uitstijgt. Misschien op een volgend album wat meer voortborduren op dit geluid voor de variatie? En ook al wordt er met ‘Sidecar’ toch even uit de band gesprongen met dit uptempo rocknummer, het is dan eigenlijk al te laat. Dat maakt de rest van het gezapige album niet goed. Het is een trip langs veel van hetzelfde folkgetokkel. En als er dan ook nog gefloten wordt in afsluiter ‘4th Of July’, een feestdag in Amerika, is de enige reden om een feestje te vieren, dat dit het laatste nummer is. Waarschijnlijk weten ze het zelf ook wel, You Know I’m Not Going Anywhere zal niet leiden tot de grote doorbraak buiten de Verenigde Staten.
Chalice - Lost ConnectionLekker overzichtelijk is het wel, een EP met twee songs uitbrengen. Vroeger...
Caribou - Suddenly Steeds meer schoof Caribou zichzelf met zijn muziek richting de dansvloer....