Net voordat de Coronapandemie Nederland in zijn greep kreeg, zouden Karel en Remy met hun band gaan opnemen. Toen de drummer en bassist het lieten afweten, hebben zij het project met z’n tweeën voortgezet. Al snel moest dat op afstand. En zo ging de muziek heen en weer tussen Heerhugowaard en Egmond, totdat er begin 2021 een mooi pakketje van acht songs de wereld in werd geslingerd. Zelf noemen ze hun muziek vanwege de gelaagdheid Cinematic Electro-Prog.
De muziek heeft een typisch jaren tachtig en negentig aura. Dat komt vooral door het gitaar- en synthesizerwerk. De gillende solo’s in opener ‘Black Era’ zijn duidelijk geïnspireerd door eighties hardrock. En zo hoor je nog wel meer inspiratiebronnen voorbij komen. Zij maken daar ook geen geheim van. En het zijn niet de minsten. In de drumpartijen, die zij zelf geprogrammeerd hebben, klinken Massive Attack en de vroege Depeche Mode door en in het gitaarspel van ‘Ocean II’ herkennen we overduidelijk David Gilmour van Pink Floyd. In de teksten van ‘Monologue’ komen flarden van de ontroerende ontknoping van Bladerunner voorbij. Zij hebben zich al die invloeden eigen gemaakt en kunnen er mee uit de voeten, maar zij zijn er nog niet los van gekomen.
Isolated Dreams zit goed in elkaar. Het is een sfeervol album met vrij rustige, donkere tracks. Het is afwisselend genoeg om te blijven boeien tot het eind, en vormt tegelijk een eenheid. Karel Witte’s zang is prettig om naar te luisteren. De productie klinkt gewoonweg professioneel. Met zo’n debuut mag je jezelf wel een schouderklopje geven. Het maakt nieuwsgierig waar dit werk toe gaat leiden. Een carrière in de muziek? Het zou zonde zijn als dat niet gebeurde.
Geri van Essen - Cleaned The WindowsIronisch is de speling van het lot. Waar de Utrechtse Geri van Essen ruim...
Adrian Crowley - The Watchful Eye Of The Stars De Ierse/Maltese singer-songwriter Adrian Crowley weet met zijn teksten een...