De overeenkomsten houden niet op bij die titel. Beide albums gaan over persoonlijke tegenslag. Voor Odell, bekend van pianoballads als ‘Another Love’, is die thematiek nieuwe grond. De waarschuwingen voor explicit teksten moeten aantonen dat hij wat minder braaf is geworden. Tegelijkertijd neemt hij muzikaal een afslag. Monsters klinkt eigentijdser dan zijn vorige drie albums door het gebruik van elektronica, samples, en beats die je van artiesten als Drake kent. Die worden nog wel afgewisseld met meer folky nummers zoals ‘Tears That Never Dry’, om zich niet helemaal van zijn fanbase te vervreemden. De experimentelere nummers ‘Problems’ en ‘Country Star’ zijn eigenlijk te kort om een song te mogen heten, maar geven wel aan dat Odell tot meer in staat is dan hij tot dusver heeft laten horen. Hoewel de mineur duidelijk overheerst is het absoluut geen loodzwaar album. Het ironische ‘Money’ (”If you wanna be happy/ Gotta make more money”) weet zelfs een glimlach om de mondhoeken te krullen.
De eenzaamheid van de lockdown was net dat beetje tegenslag om inspiratie voor het schrijven te geven. En schrijven dat kan hij wel. Net als zingen, laat dat duidelijk zijn. De monsters van Odell zijn alleen niet zo afschrikwekkend als die van Kennedy. Ook al zit hij met z’n handen in het haar op de hoes, het wordt nergens echt beangstigend of onaangenaam. Daarvoor overheersen de bitterzoete liedjes te veel. Zijn eigen publiek kijkt er misschien anders naar, maar dit album blijft toch redelijk midden op de weg. Hoewel je natuurlijk niemand onheil toewenst, laat dit album je achter met nieuwsgierigheid naar hoe mooi het kan worden na een echt diepe crisis.
Efterklang - WindflowersCasper Clausen moet wel heel goede ervaringen met het City Slang label hebben...
Spinvis - Sunon Sunon is dit jaar uitgebracht voor Recordstore Day, op geel vinyl, door...