Nummers als ‘Gigafire’ laten horen dat het trio nog lang niet is uitgespeeld. Deze slow burner maakt wat los door het persoonlijke karakter. (“I lay before the mother’s grave, when the link was severed, and how we broke the ring of time, baby aren’t we clever?”). De harmonies en de strijkers zijn de drijvende kracht achter het nummer dat je blijft achtervolgen. Ook ‘Goodbye Cali’ laat horen dat de band bezig aan een tweede leven. De humor en zelfreflectie is alom aanwezig. ("It's kind of like a key change, bridge-y thing / Before we start turning up everything").
Daarnaast schuilen er pareltjes in het oude werk. Het zou zonde zijn geweest als wij nooit ‘Alco’ hadden gehoord. Het riffje dat Portielje op doorreis in Thailand oppikte en niet meer uit zijn hoofd zette, floreert hier op de ukelele. Datzelfde geldt voor het piano-gedreven ‘Hotel In Memphis’ dat mede door de baspartij tegen het einde goud waard is. Met ‘9Beat’ weten zij vakkundig percussie, gitaar en bas te combineren. Alsof dat nog niet rijk genoeg klinkt, wordt het met de later toegevoegde piano alleen maar warmer. Het minder sterke ‘Everyone’s Moving Out East’ wordt door het middenstuk, waar zij in harmonie fluiten, bijzonder.
Toch wordt het album nergens sterker dan het openingsnummer ‘You Can Let Go’. Het opgejaagde ritme staat symbool voor het keuzemoment waar zij nu voor staan ( “You can let go/That weight you carry with ya/Once and for all”). Ondanks het feit dat Salt ons deels kliekjes deels nieuwe hapjes serveert, klinkt het album coherent. Je blijft ernaar luisteren, al hadden een aantal nummers (‘Salt’, ‘Heartbeat’) iets meer gekruid mogen zijn.
Island Of Love - Island Of LoveAls je de eerste band bent die zich mag aansluiten op het label Third Man...
Hauschka - Philanthropy De Duitse muzikant Volker Bertelmann oftewel Hauschka houdt ervan om te...