Zoals veel vrouwelijke singer-songwriters wordt Half Waif meer dan eens vergeleken met Kate Bush. In haar geval is dat niet eens zo misplaatst. De stem lijkt wel (al haalt Rose nimmer toonhoogten die slechts voor honden te horen zijn) en qua composities doet ze het eveneens iets anders dan de rest. In de kern schrijft ze vrij toegankelijke, elektronisch getoonzette nummers. Vooral dankzij balsturige ritmes klinken ze alleen ietwat ontregeld. Daarbij weet Rose haar liedjes soms een ongrijpbare sfeer te geven, ook al een talent dat ze deelt met Kate Bush. Dit zorgt ervoor dat je als luisteraar constant bij de les blijft en ook op dit album weer een aantal fraaie parels ontdekt.
‘Swimmer’ is zo’n nummer waarbij je eerst door wat weerbarstige beats moet worstelen voordat de oester zich opent. Dat gebeurt in de brug ”I wanted to sing for you / so I’m gonna sing for you / I hope you’re listening to me wherever you are”, daarna barst de schelp in het refrein helemaal los. Ook liedjes als ‘Take Away The Ache’ en ‘The Apartment’ geven flink tegengas voordat ze zich in je armen laten sluiten; het zal ongetwijfeld met de liefdesfrustraties van de artiest te maken hebben. Toch volgt, na het even droevige als ontroerende ‘Sourdough’, een subtiele omslag naar muziek die een tikje lichter in het gehoor ligt. De sterke nummers ‘Horse Racing’ en Orange Blossoms’ lenen zich dan ook uitstekend voor een singlerelease (al moet dat in het eerste geval nog gebeuren).
Een allemansvriend zal Half Waif nooit worden en voor de jaarlijstjes is haar muziek net niet sterk en onderscheidend genoeg, maar voor de liefhebbers van eigenzinnige artiesten heeft ze genoeg moois in petto. Dat bewijst ze ook weer op het uitstekende Mythopoetics.
La Luz - La LuzMet vier albums in nog geen tien jaar tijd valt er op de productie van La...
The Specials - Protestsongs 1924-2012 Skaband The Specials is opgericht in 1977. De mix van ska en...