Nu moeten we niet denken dat we deze recensie met copy/ paste van de recensie van het vorige album af kunnen doen. Ondanks dat Ancient Bards nog veel hetzelfde doet, heeft ze haar geluid duidelijk ten goede verbreed. Wel duurt ook nu het album dik een uur en wordt het afgesloten met een soort mini metal opera, bestaande uit vier partjes, maar het klinkt toch allemaal net even anders.
Artifex bevat ook nu flink wat snelle symfonische powermetal, aan elkaar geknoopt door zangeres Sara Squadrani, die zich prima van haar taak kwijt. Ze is geen zoetgevooisd engeltje, maar heeft een prettige rockstem, al knijpt ze soms net iets teveel. Dat er toch wat meer nuances zijn te vinden binnen de symfonische metal is lekker. Er is wat geëxperimenteerd zodat de luistermoeheid wat later intreedt en de toevoeging van koren (42 vocalisten) en gastzangers is een goede keuze geweest. Vocaal is er ook nog de hulp ingeroepen van Francesco Cavalieri (Wind Rose) en Mark Jansen (Epica).
Ook gitarist Simone Bertozzi doet met zijn grunt een duit in het zakje, zoals bijvoorbeeld in ‘My Prima Nox’ dat na het lange intro (inclusief narration) op ons wordt afgevuurd. Het symfonische karakter, inclusief koren en de grunts maakt dat het nummer wel wat aan Epica doet denken. Een prima start van Artifex.
In het door Squadrani prachtig gezongen ‘The Vessel’ zorgen een aantal heren voor folk-achtige samenzang die niet om over naar huis te schrijven is. In het snelle ‘The Empire Of Black Death’ komen weer de koren en de grunt van Mark Jansen om de hoek kijken. Ook dit nummer is prima te pruimen al kun je ook hier niet om de naam Epica heen.
‘Unending’ is het rustpuntje halverwege en laat nog eens horen dat Squadrani een prima zangeres is. Alsof het nog niet genoeg is wordt het gevolgd door ‘Ministers Of Light’ dat ook een soort powerballad is. ’My Blood And Blade’ hangt aan elkaar van de koren en Squadrani gebruikt haar zang wat meer op een rock-achtige manier, wat prima werkt.
De laatste vier songs worden onder geschoffeld onder de verzamelnaam ‘Suite Of Requiem And Solace’. Het begint heel symfonisch met ‘Mystic Echoes’ maar transformeert tegen het einde naar een stuk kloeke metal. Het licht elektronische en afwisselende karakter van ‘Under The Shadow’ maakt dit tot een van de betere songs op het album. De rustige en orkestrale afsluitingen, met narrations, zijn wat teveel van het goede, maar het hoort bij Ancient Bards zullen we maar zeggen. Het afwisselende en bombastische Artifex is een flinke stap voorwaarts voor Ancient Bards en het beste wat de Italianen tot nu toe gemaakt hebben.
Fabulae Dramatis - Violenta Violenta van het uit België opererende Fabulae Dramatis zag al in...
The Yearlings - After All The Party Years De geschiedenis van The Yearlings gaat al terug naar het prille begin van...