Monstertux noemt in de eigen bio bands als The Beatles, Placebo en Sonic Youth als invloeden. De band heeft deze invloeden verwerkt tot melodieuze gitaarrock, waarin ook veel ruimte is voor rustigere passages. The Alison Album is geproduceerd door Martijn Groeneveld en opgenomen in diens Mailmen studio. De plaat klinkt goed, maar het geluid had wel iets scherper gemogen.
Openingstrack ‘Stoical’ is een meteen een goede binnenkomer. De band doet hier inderdaad wel wat aan Placebo denken, maar dan met een wat voller geluid. Dit geldt ook voor het begin van ‘The Abstraction Of It All’. Verderop in dit nummer doet de manier waarop Sjoerd van Kammen zingt ook wel wat aan Eddie Vedder denken.
Ook ‘Genius’ is een stevig nummer en hetzelfde geldt voor ‘The Opposite’. Er zijn ook momenten dat de band flink wat gas terug neemt. Zo is ‘Blow’ vrij rustig, maar aan het eind zit dan wel weer een hardere passage. In ‘Praise To Yourself’ wisselen stevige en rustigere passages elkaar af.
Het mooiste nummer op The Alison Album is ‘This Ain’t Hollywood’ dat rustig begint en via een mooie opbouw zeer intens eindigt. Ook ‘There Ain’t No Remote Control For This’ is één van de betere nummers. Het eerste deel van deze song is vrij rustig, maar het laatste deel is juist behoorlijk stevig.
Monstertux heeft met The Alison Album een goed debuutalbum afgeleverd. De songs zijn over het algemeen dik in orde, maar het geheel klinkt niet bijster origineel.
Don`t Mention the War - Whack a Mole Don't Mention The War is een viermansformatie uit Hilversum. De band is...
First Aid Kit - The Big Black and the Blue Vergeet de profielenpagina MySpace! De nieuwe manier om door te breken is...