De artiesten op het album zijn niet de meest voor de hand liggende, maar wel erg fijne muzikanten. Wie wist er dat Sixpence Non The Ritcher nog bestaat? Ooit een enorme hit met 'Kiss Me', maar daarna verdwenen in de vergetelheid. Ook van de partij: Rachael Yamagata, de nog jonge maar o zo fijne singer-songwriter uit Virginia. Niet alle artiesten die de cover sieren zijn even bekend, maar dat maakt het eigenlijk alleen maar interessanter.
Een aantal nummers springt boven de rest uit. Bijvoorbeeld The Duhks interpretatie van 'It's Allright Ma I'm Only Bleeding' Afkomstig van Bob Dylan's vijfde plaat Bringing It All Back Home. De soulband geeft een bijzonder interessante draai aan het nummer, waarop vooral Sarah Dugas een prima prestatie levert. Cowboy Junkies namen voor de gelegenheid 'Once I Was' van Tim Buckley onder handen. Gelukkig doen ze dat subtiel en is er geen wilde country versie uit komen rollen. Zonder het liedje zijn glans te laten verliezen geeft de band het bescheiden meesterwerkje van Buckley iets eigens mee. En laat dat nu ook precies de bedoeling van de plaat zijn.
Al met al is The Village – A Celebration of the Music of Greenwich Village een waardig en vermakelijk album. Aan de ene kant is het fijn om nummers van oude -en vaak reeds gestorven- muzikanten eens in een nieuw jasje te horen, aan de andere kant is het een fijne manier om nieuwe artiesten te ontdekken. Zo spelen The Duhks en Rachael Yamagata en Rocco DeLuca zich in de kijker met een stel sterke covers, bewijst Sixpence Non The Ritcher het nog steeds te kunnen en stellen ook de 'prominenten' als Amos Lee en Lucinda Williams niet teleur.
Greyline - Behind the MasqueradePostrock en post-metal en al haar zijsprongen; het is één grote vijver die...
The New Earth Group - Eurafricarabia En weer heeft Excelsior er een bijzonder bandje bij. Hoewel, bandje, The New...