![[Perquisite] – [Acrossl]](https://www.festivalinfo.nl/img/upload/2/8/perquisiteacross.jpg)
Across, dwars doorheen. Het is een mooie titel voor dat wat Perquisite zijn luisteraars voorschotelt. Dat hij een klassieke opleiding heeft was al bekend en hierdoor lag het dan ook niet in de lijn van verwachting dat hij het slechts bij hiphop zou houden. En met Henk Hofstede van The Nits, Janne Schra van Room Eleven, Torre Florim van De Staat, Tjeerd Bomhof van Voicst (onder het pseudoniem Dazzled Kid) en Cato van Dijck van The Souldiers als gasten heb je ook een breed palet aan mogelijkheden. De keuze voor de vele vocalisten heeft niet alleen gevolgen voor de stijl en dus ook sfeer van de nummers, ook de kwaliteit van de nummers is zeer divers te noemen. Met een openingsnummer zet je de toon van een cd, en helaas is dit eerste nummer met Urita en Sanguita niet in verhouding tot de rest van de cd. Het is een echt pophitje, in tegenstelling tot de muziek op de rest van de cd die toch wel wat dieper gaat dan “slechts een hitje” en vaak toch ook wel wat meer ingetogen klinkt. De grootste misser op dit album is echter ‘Dead Souls’ met Torre Florim. Een recensie van deze cd ophangen aan deze twee missers doet echter geen recht aan het werk wat Perquisite geleverd heeft. Er zijn nummers die heel erg doen denken aan dat wat hij destijds met Pete Philly uitbracht. Dit zijn de nummers ‘The Rain’ met Jay Colin en ‘Blackbirds’ met rapper GMB, maar het mooiste nummer van het album is wellicht het ingetogen ‘Machine’ waarop Janne Schra heel rustig zingt en de productie van Perquisite voorziet van het perfecte vocale sausje. Gevolgd door het eveneens heerlijk ingetogen en jazzy ‘Too Late’ met daarop Urita, dezelfde zangeres die ook het openingsnummer zingt, vormen deze twee nummers een heerlijk rustpuntje op deze cd.
Perquisite als producer weet bij elke artiest een passend nummer te maken. Hij heeft voor zichzelf alleen nog niet echt een muzikale lijn gevonden en dat is wat deze cd nekt. De nummers passen niet goed bij elkaar. De huidige keuze doet daardoor geen recht aan de individuele nummers die door het geheel niet altijd lekker uit de verf komen. De bindende factor is slechts de hand van de producer en dat is in dit geval niet voldoende. Toch blijkt uit het laatste instrumentale nummer dat de hand van die producer wel een gouden greep heeft. Het laat je dan ook achter met de prangende vraag: Een Perquisite cd zonder gasten, zou dat wel een album met een mooie lijn opleveren?
Eerdere recensies van Perquisite:
- 14-10-2009: Carmen van het Noorden;
- 08-02-2009: Mystery Repeats Live Edition (met Pete Philly);
- 04-11-2007: Mystery Repeats (met Pete Philly);
- 31-01-2007: Remindstate (met Pete Philly).
Moke - Moke + Metropole OrkestToen Moke voor het eerst op het toneel verscheen, werden ze met open armen...
The Tunes - Pududu! De jonge twintigers van de Amsterdamse band The Tunes komen dan eindelijk...