RECENSIE: Jamie Woon - Mirrorwriting

Jamie Woon - Mirrorwriting
2011-05-10 De 28-jarige, Britse singer/songwriter Jamie Woon is naast James Blake één van de jongemannen waar we in de toekomst veel van moeten gaan horen. Woon zat op school met Amy Winehouse, werkte samen met dubstep-grootheid Burial en wordt mede daarom in zo’n tien verschillende genres, waaronder soul, pop en dance, ingedeeld. Na de hype (Jamie stond in de top vijf van BBC’s Sound of 2011-lijst) en de hoge verwachtingen is er nu echter eindelijk een debuutalbum, waarmee een duidelijke toon wordt gezet.

Mirrorwriting is bij vlagen even hypermodern en vernieuwend als James Blake’s geniale debuutplaat, maar heeft over het algemeen een veel dansbaardere en toegankelijkere sound. Het is een album dat vooral dankzij de invloed van Burial het nachtleven ademt. Woon richt zich echter maar zelden op de daadwerkelijke party die om twee uur ‘s nachts piekt. Mirrorwriting is een album dat aansluit op de taxirit terug naar huis in de hele vroege ochtend, wanneer de maan al verdwenen is en de zon nog lang niet opkomt. ‘Street’, ‘Night Air’ en ‘Gravity’ zijn liedjes als tunnels, met echoënde vocalen en zeeën van ruimte. Sommige nummers, waaronder ‘Middle’ en ‘Lady Luck’ zijn wat meer op het danspubliek gericht, maar erg uitbundig wordt het nooit. Jamie Woon maakt geen gebruik van de stiltes van James Blake, maar houdt het wel redelijk ingetogen, wat de nodige vergelijkingen oproept.

Hoewel de nummers het werk zijn van een singer/songwriter die de akoestische gitaar grotendeels met rust heeft gelaten, is het Woon’s stem die ervoor zorgt dat Mirrorwriting het best te omschrijven is als een hypermoderne soulplaat. Jamie’s zang roept herinneringen op aan onder andere Michael Jackson en Maxwell. Niet iedere track is op ieder gebied even indrukwekkend, maar de prachtige vocalen in mindere nummers als ‘Shoulda’ en ‘TMRW’ zorgen ervoor dat skippen onnodig is.

Ondanks dat dus niet iedere track even sterk is, heeft Woon met Mirrorwriting de hype waargemaakt. Het is een spannende plaat met een stevig doch ruimtelijk thema. Het is een album dat ondanks dat het in de kern een redelijk standaard singer/songwriter-lp’tje betreft, dankzij de productie en zang, liefhebbers van de meest uiteenlopende genres weet aan te spreken. Een erg indrukwekkend debuut dat ook de vraag oproept wat we in de toekomst van Jamie Woon mogen verwachten.
Recensent:Randy Timmers Artiest:Jamie Woon Label:Universal
Straight Line Stitch - The Fight of Our Lives

Straight Line Stitch - The Fight of Our LivesEen klein beetje consternatie bij uw recensent. Straigt Line Stitch werd in...

Fleet Foxes – Helplessness Blues

Fleet Foxes - Helplessness Blues In 2008 debuteerde Fleet Foxes met een titelloos album, dat door zowel pers...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT