Op de nieuwste plaat Night Of Hunters durft Tori gelukkig weer haar nek uit te steken. Wat we op deze plaat horen wijkt sterk af van Abnormally Attracted To Sin en sluit weer enigszins aan bij de beginjaren. We horen ditmaal geen spoor van een gitaar en drums, maar slechts de piano van Tori, bijgestaan door een strijk kwartet en een houtblazerssectie. De songs zijn gebaseerd op klassieke werken van componisten als Chopin, Schubert, Bach, Debussy, Mendelssohn, Schumann en nog een handjevol grote namen. De veertien songs op de plaat vormen een concept over een vrouw die haar relatie voelt versoberen en met de omstandigheden moet leren omgaan. In hoeverre dit onderwerp autobiografisch is, vermeldt de historie niet.
Ondanks het feit dat ze hard richting de vijftig gaat vertoont haar prachtige stem nog geen spoor van slijtage en weet ze dit ambitieuze werkstuk bijzonder mooi in te vullen. Op vier nummers (‘Snowblind’, ‘Cactus Practice’, ‘Job’s Coffin’,’The Chase’) wordt ze bijgestaan door haar 11-jarige dochter en haar nichtje die op het titelnummer meezingt. De plaat klinkt zwaar en droevig en vergt ook nu weer enig doorzettingsvermogen, maar dan ontvouwt zich een plaat die per draaibeurt spannender wordt. Songs als ‘Shattering Sea’, ‘Nautical Twilight’ en vooral ‘Edge Of The Moon’ (gebaseerd op een bekend stuk uit piano concert 23 van Mozart) behoren tot de mooiste songs ooit door Tori opgenomen. Halverwege gaat dit nummer nog even flink los in het vertrouwde hectische geluid wat we zo goed van haar kennen. Ook het korte ‘The Chase’ wat een duet is tussen Tori en haar dochter is een absoluut hoogtepunt doordat het nummer een onderhuidse spanning herbergt. Het album wordt afgesloten met het instrumentale ‘Seven Sisters’ en het wat bleekjes klinkende ‘Carry’.
Night Of Hunters is een plaat die de brug tussen klassiek en pop treffend weet te slaan, maar weet gelukkig het glazuur op je tanden heel te houden. Te vaak leidt dit soort escapades namelijk tot tenenkrommende exercities, maar Tori Amos weet de juiste snaar te vinden en laat de balans overigens wel naar het klassieke doorslaan. Daar moet je van houden, maar de plaat is dermate onderhoudend dat je hem onmogelijk slecht kunt vinden. De liefde voor de componisten druipt er vanaf.
Eerdere recensies van Tori Amos:
- 07-05-2007: American Doll Posse.
- 17-11-2002: Scarlet's Walk.
Scroobius Pip - Distraction PiecesNa twee platen met producer Dan Le Sac heeft Scroobius Pip nu een soloplaat...
Thrice - Major / Minor Het Amerikaanse Thrice wist op haar zesde album Beggars haar laatste...