.jpg)
Richie Sambora is zo Amerikaans als Budweiser, stars and stripes en cheeseburgers. En dat klinkt door in zijn nummers. Eerste single ‘Every Road Leads Home To You’ klinkt als een clichématige versie van Bruce Springsteen. Opener ‘Burn That Candle Down’ had een rocker op elk willekeurig Bon Jovi-album kunnen zijn en ‘Nowadays’ is bijna een afgekeurde Foo Fighters-track. Tel daar bij op dat Sambora zich ook waagt aan standaard powerballads (zoals ‘Seven Years’, ‘You Can Only Get So High’ en de tweede helft van ‘I’ll Always Walk Beside You’), en het album lijkt al gevaarlijk middle-of-the-road te worden.
Desondanks is het album zowel qua stijlen als thematisch behoorlijk gevarieerd. Maar wanneer de gitarist van de best verdienende liveband ter wereld gaat zingen over Occupy Wall Street, dat politici je alleen maar beroven (‘Nowadays’) en dat ”shelter, sex and food” alles is wat we nodig hebben (‘Weathering The Storm’), gaat de geloofwaardigheid van Sambora wel de deur uit. De zang, die technisch prima is, komt nooit echt gemeend over. Het is een beetje plastic. En ook dat is heel Amerikaans.
Voor Aftermath Of The Lowdown tekende Sambora voor het eerst in zijn dertig jaar lange carrière bij een indie-label. Maar daarvan is in de muziek niets terug te horen. Het album klinkt als een lopende-bandproduct, als iets wat al duizend keer eerder is gedaan. Als de naam van Bon Jovi’s gitarist hier niet aan was verbonden, is het maar sterk de vraag of iemand er naar om had gekeken.
.jpg)
Mostly Autumn - The Ghost Moon OrchestraHet was even flink slikken voor de Mostly Autumn fans toen Heather Findlay...
.jpg)
Trey Songz - Chapter V Op dit moment is Trey Songz de crème de la crème van de Amerikaanse...