Vóór het megasucces wat de band, begin jaren negentig kreeg, speelden de rockers veel bluesnummers in cafés in New York. Bij de recente tour werd fans gevraagd welk nummer ze als toegift wilden. Het antwoord, het nummer ‘So Bad’, was zo oud dat zanger Chris Barron bijna de tekst was vergeten. Desondanks hadden de bandleden enorm veel plezier in het spelen van hun oudere blues. Dit album gaat daarom weer een beetje terug naar die gouden tijd en bevat dan ook veel over het algemeen langzame, gevoelige songs. ”If the river was whiskey, you’d have no trouble drowning me”, is een mooie zin uit het titelnummer.
Het hele album is in drie dagen opgenomen. In eerste instantie zouden het demo’s worden, maar omdat de live-opnames direct zo goed klonken werd besloten deze als album uit te brengen. Het geheel klinkt rauw, solide en ontzettend strak, en dat terwijl er technisch gezien niet veel aan gesleuteld is.
Het laat de kracht van de groep zien, en het plezier wat ze na al deze jaren nog steeds beleven. Ondanks de tijd die Spin Doctors ervoor nodig had klinken de liedjes fris. Lekkere bluesloopjes en swingende ritmes wisselen elkaar af. Nieuwe (radio)hits zul je op deze plaat niet vinden, maar dat is ook helemaal niet het doel. Chris Barron gooit al zijn ziel en zaligheid in de vocalen en drummer Aaron Comess ramt erop los: Spin Doctors is nog niets van zijn glans verloren.
.jpg)
Tullycraft - Lost In Light RotationDe band Tullycraft uit Seattle nam een pauze, maar is na drie jaar weer...
.jpg)
Savoy Brown - Songs From The Road Savoy Brown is een Britse bluesband die voornamelijk succes wist te halen...