Negen nummers in een krap half uurtje maken duidelijk dat Haust direct ter zake komt. De plaat klinkt daarbij bewust ondergeproduceerd, zoals ongeveer de eerste lichting blackmetal bands klonken. Opener ‘Raw Material’ is een heus hardcorenummer met blackmetal zang dat, gedragen door een dwingende baslijn, alle aandacht opeist. Het daaropvolgende ‘Swells’ gaat nog meer richting blackmetal. Een beetje zoals de Noorse band Ancient dat ooit op plaat zette.
Het creatieve zwaartepunt ligt in het midden van het schijfje. Zo wordt het vlotte titelnummer ‘NO’ gedragen door een prachtig tingelend gitaarlijntje en een stuwende riff. Dit nummer is zelfs toegankelijk te noemen. Het daaropvolgende ‘Into The Night’ heeft weer dat lo-fi blackmetal geluid. Vooral de overspannen stem van een heerschap dat Vebjørn Guttormsgaard Møllberg heet valt hier op. Het instrumentale ‘Night’ is een luchtig tussendoortje, waarna ‘Mantra’ volgt, dat slechts één minuut muziek van het smerigste soort bevat. Hierna is het met ‘Death Drive’ weer raggen als een dolle, totdat een rustige soundscape onder de naam ‘Dead Of Night’ het licht uitdoet.
Haust heeft met No geen gemakkelijk plaatje op de wereld gezet. Het heeft enige tijd nodig om de, in eerste instantie wat ongemakkelijk klinkende, muziek te doorgronden. Dit smerig klinkende schijfje zal niet ieders kopje thee zijn, maar geef je het even de tijd dan ben je blij dat je Haust ontdekt hebt.
.jpg)
Zbonics - Time To Do Your ThingMochten er mensen zijn die na het lezen van deze recensie of het beluisteren...
-1.jpg)
Tesseract - Altered State Wie denkt aan het genre djent-metal denkt al snel aan grote brute namen als...