RECENSIE: Twin Forks - Twin Forks

twin forks
2014-05-12 Terug naar de muziek waar hij als kind dol op was, dat is wat Chris Carrabba wilde en wat hij ook deed. In het eerste decennium van deze eeuw was Carrabba vooral populair onder tieners met zijn emo-rockband Dashboard Confessional, hoewel de groep nooit echt een voet aan de grond kreeg in Europa. Met zijn nieuwe band Twin Forks wil hij een echte connectie met het publiek, dat mee stampt, klapt en zingt, of ze de muziek nu kennen of niet. En dat doen ze door terug te grijpen op klassieke folk en country. Op het titelloze debuutalbum speelt leadzanger en gitarist Carrabba samen met Suzie Zeldin op de mandoline en tweede stem, Jonathan Clark op de basgitaar en Ben Homola op de drums.

Hoewel het album titelloos is, vinden we op de voorkant wel de letters “L.P.”. Handig, want de E.P. die de band een half jaar eerder uitbracht, wordt gesierd door hetzelfde bandlogo en jawel, de letters “E.P.”. Die vijf nummers staan allemaal op het eerste deel van de titelloze langspeler en delen dezelfde muzikale elementen. De muziek klinkt vrolijk, opgewekt, up-beat, er wordt gefloten en geklapt. Ook het iets tragere ‘Kiss Me Darling’, dat niet op de E.P. staat, valt niet uit de toom. De liedjes zijn ongecompliceerd en gaan over liefde, perfecte schoonheid, verlangen naar elkaar en het weerzien van een oude geliefde; allemaal gegoten in een positieve niets-aan-de-hand-vorm. ‘Cross My Mind’ doet denken aan ‘On Top Of The World’ van Imagine Dragons en met een strak tempo is ‘Scraping Up The Pieces’ een van de favorieten van de plaat.

Wat opvalt is dat de tweede helft van de plaat anders is. De muziek is minder opgewekt, rustiger en het terugkerende thema van die volmaakte liefde is weg. Zo gaat ‘Danger’ over de gevaren op de weg tijdens het terugrijden naar huis en vertelt ‘Done Is Done’ over de plaats waar een relatie werd verbroken. Het tweede deel van het album doet je afvragen of deze nummers op een ander moment geschreven zijn; zeker als je weet dat het eerste gedeelte eerder verscheen op de E.P. Dat de muziek anders is, betekent gelukkig niet dat de nummers slecht zijn. Toegegeven, door het wegvallen van de ultieme vrolijkheid klinkt deel twee iets minder, maar dat heeft ongetwijfeld te maken met verwachtingen. Maar ook hier zitten mooie nummers tussen.

Een plaat met twee kanten, zo voelt Twin Forks L.P. dus. Zet je de vinyl-versie van het album is, dan zal kant A je met een grote glimlach tot hemelse hoogten brengen, om je vervolgens met kant B weer met twee voeten terug op aarde te plaatsen. Hoewel een Europese tour gepland stond, is deze afgeblazen en treedt de band nu op in de US en Canada. Of de band nog terugkeert naar Europa, is nog onduidelijk. Dat geeft ons in elk geval wat tijd om de plaat nog een aantal keer te luisteren.
Recensent:Mark den Dulk Artiest:Twin Forks Label:Dine Alone Records
Cover Gazpacho - Demon

Gazpacho - DemonSlechts vijf miljoen inwoners telt Noorwegen, maar net als uit alle andere...

Cover Tom Brosseau - Grass Punks

Tom Brosseau - Grass Punks De uit Amerika afkomstige singer-songwriter Tom Brosseau heeft met Grass...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT