En ook nu weer levert dat verrassende muziek op, die vooral heel erg op de grunge leunt. Het duo heeft namelijk gezorgd dat ook dit keer niet de combinatie zelf centraal staat, waardoor het meer een gimmick zou zijn. Ze hebben zich wel degelijk op het schrijven van goede liedjes gericht zonder met nutteloze toevoegingen te strooien. De toevoegingen van de synthesizer worden treffend ingezet om passages te versterken, zoals in ‘Sleepy Eyed’, waar aan het einde de synthklanken het nummer opentrekken.
Maar zoals gezegd horen we vooral veel rauwe energie en grunge gitaren. Al klinkt het openingsliedje ‘End Of War’ juist weer meer als een Weezer nummer, maar ‘Honey Acid’ met zijn geschreeuwde refrein is een schurend liedje wat je terug neemt naar de hoogtijdagen van Nirvana. Tussendoor zijn er een aantal korte intermezzo’s te horen met spannende elektronische klanken die doen denken aan de tune van The X-Files en onverstaanbaar Frans gebrabbel in ‘Time In France’. Het is onduidelijk of we daarin een verslaggever uit de Tour de France horen.
Of het tweetal, wat zich ondertussen met Stefan Breuer op bas heeft versterkt, bewust vreemde combinaties uitprobeert of per ongeluk hier op uitkomt is onduidelijk. Of dit al dan niet serieus ontstaan is, blijft ook in het midden. Uiteindelijk doet dit er ook helemaal niet toe. Sven Agaath heeft een erg leuke opvolger van zijn debuut opgenomen en het wordt interessant of de mannen nog meer verrassingen in het vat hebben zitten.
Lion Shepherd - HeatMet Hiraeth , het debuut van de Poolse formatie Lion Shepherd maakten we...
Volker - Dead Doll De bandleden van de Franse black-/deathmetalband Otargos besloten het een...